Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 14ο

Ωχ όχι......

Η παρέα του Αλεξ.

Τόμας: "Βρε, βρε, βρε. Κοίτα τι έχουμε εδώ.... Το φυτό"

Είπε και γέλασε δυνατά. Το ίδιο έκαναν και οι οι υπολοίποι που βρίσκονταν δίπλα του.

Τομας: "Εγώ λέω, τώρα, που σε βρήκαμε..... να παίξουμε λίγο μαζί σου. Τι λέτε παιδιά;;; Συμφωνείτε;"

Όχι, όχι...... Αυτό δεν είναι καθόλου καλό.

Η Κλοι μόλις τους είδε, αμέσως ήρθε κοντά και έπεσε στην αγκαλιά μου.

Τζαστιν: "Ωπ.... κοίτα!!! Ένα μικρό φυτό. Τι να κάνουμε άραγε μαζί σας; "

Είδαν την Κλοι και το μόνο που έκαναν ήταν να την κοροϊδέψουν;

Να πόσο αναίσθητοι πια; Αντί να σεβαστούν το γεγονός ότι είμαι μαζί με ένα μικρό κορίτσι, αυτοί συνεχίζουν να κάνουν την πλάκα τους.

Τότε, χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι άλλο, πήρα κρυφά τηλέφωνο τον Μαρκ.

Ενώ αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους, για το τι πρόκειται να κάνουν μαζί μας, έβαλα κρυφά το χέρι μου στην τσάντα μου.

Βρήκα την επαφή του Μαρκ και πάτησα το κουμπί κλήσης.

Στη συνέχεια, το άφησα μέσα στην τσάντα και ευτυχώς δεν το παρατήρησαν.

Κρις: "Σας παρακαλώ. Αφήστε μας να φύγουμε. Σε εμενα κάντε ο, τι θέλετε αλλά όχι και στην αδερφή μου."

Ξεστομισα λίγο πιο δυνατά ώστε να το ακούσει και ο Μρκ από το τηλέφωνο.

Έπρεπε τώρα να του δώσω πληροφορίες για να καταλαβει σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε.

Κρις:" Ε-επίσης, είμαστε στο παγωτατζιδικο της γειτονιάς. Μ-μας βλέπει πολύς κόσμος. "

Τζαστιν: "ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ"

Τομας: "Χαχαχα.... Μάλλον δεν έχεις καταλάβει καλά. Να σε γελοιοποιησουμε θέλουμε, μπροστά σε πολυυυυυυυ κόσμο."

Μαρκκκκ, έλα γρήγορα γαμωτο. Δε θέλω η Κλοι να το ζήσει αυτό.

Κοίταξα διστακτικά προς το κινητό μου και είδα πως η κλήση είχε τερματιστει. Αρα, μάλλον, ο κολλητός μου είναι καθ'οδον...

Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να τους καθυστερήσω λίγο ακόμα.

Νίκολας: "Ε, μαλακές, το βρήκα!!! Εσύ, φυτό, θα ανέβεις πάνω στο τραπέζι και θα φωνάξεις μπροστά σε όλους: Είμαι ένα σκουπίδι. Δεν αξίζω τίποτα. Είμαι ένα αποβρασμα της κοινωνίας, ένα φρικιό."