Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 42ο

Το κουδούνι για διάλειμμα χτύπησε και εγώ κατευθύνθηκα γρήγορα έξω από την τάξη.

Ήξερα πως έπρεπε να πάω πίσω από το προαύλιο του σχολείου για να συναντήσω τον Αλεξ.

Δε θα βρισκόταν κανένας εκεί, οπότε θα ήμασταν μόνοι μας....

Έλα, που σε χαλάει...

Εσύ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ!

Δεν έχω καμία απολύτως όρεξη να πω στον Αλεξ τι έγινε.

Θα με πιάσουν πάλι τα κλάματα και δε θα τον νοιάξει καν. Απλώς θα με κοροϊδέψει που έδειξα αδυναμία...

ΑΛΛΆ, δεν έχω άλλη επιλογή... Δε θα με αφήσει σε ησυχία..

Πήγα λοιπόν στο πίσω μέρος του σχολείου και έκατσα σε μια σειρά από τις κερκίδες.

Ξέχασα να σας αναφέρω πως στο συγκεκριμένο μέρος, υπάρχει ένα γήπεδο, όπου η σχολική ομάδα αγοριών παίζει ποδόσφαιρο.

Πάνω από αυτό, υπάρχει ο χώρος που καθόμαστε για να παρακολουθήσουμε τους αγώνες, δηλαδή οι κερκίδες.

Δεν υπάρχει κανένας αυτή την περίοδο σε αυτό το μέρος, καθώς οι αγώνες γίνονται μόνο μετά το τέλος του πρώτου τετραμηνου και έναν μήνα πριν τελειώσουν τα σχολεία.

Γι'αυτο και δεν έχει τύχει μέχρι ώρας να σας μιλήσω για κάποιον αγώνα... Όχι ότι έχω πάει ποτέ, αλλά τέλος πάντων.

Εκείνη την περίοδο, διαδραμτιζονται τουρνουά, ανάμεσα σε πολλα σχολεια και πριν ρωτήσετε.... ΝΑΙ! Ο ΑΛΕΞ ΠΑΊΖΕΙ....

Ξέρω την επόμενη σκέψη σας... Μαζορετες....

Αχα!!!! Υπάρχουν μαζορετες στις οποίες συμμετέχουν οι πιο popular του σχολείου, ανάμεσα σε αυτές και η Νίνα.....

Πφφφφφφ.... Όταν πλησιάζει η περίοδος των αγώνων, η Νίνα κάνει σαν τρελή...

Δεν τη συμπαθώ που δεν τη συμπαθώ, όταν το κάνει και αυτό... ΜΟΥ ΣΠΆΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΑ ΝΕΎΡΑ.

Αλεξ: "Επ, γατάκι..."

Ο Αλεξ με διέκοψε από τις σκέψεις μου καθώς με πλησίαζε.

Σήκωσα το κεφάλι μου για να τον αντικρίσω και αυτός είχε ένα ανεξήγητο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Εμένα δε μου έβγαινε να του χαμογελάσω και φαίνεται πως το κατάλαβε, αφού σοβαρεψε κατευθείαν..

Έκατσε δίπλα μου και με κοίταξε με απορία.

Αλεξ: "Τι γίνεται, ρε Κρις σήμερα; Γιατί είσαι έτσι;"