Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 28ο

Είχαμε φτάσει, πλέον, στο πάρκο και ο Αλεξ έκανε κούνια την Κλοι.

Το θέαμα ήταν απλώς ξεκαρδιστικό!!!!

Κλοι: "Ουιιιιιιι, πιο δυνατά!!!!!"

Αλεξ: "Μάλιστα! Ο,τι θέλει η Κλοι..."

Τους παρακολουθούσα και πραγματικά τους θαύμαζα. Ο Αλεξ συμπεριφερεται τόσο γλυκά μπροστά στην Κλοι.

Έπειτα από λίγα λεπτά, την άφησε και άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μου.

Όταν έφτασε, πια, αρκετά κοντά μου άνοιξε το στόμα του για να μου πει κάτι. Όμως, αμέσως μετά, σταμάτησε.

Κοντοστάθηκε για λίγο, αλλά στη συνέχεια συνέχισε.

Αλεξ: "Η αδερφή σου εχει πολλή πλάκα. Είναι τόσο ξενοιαστη και διασκεδάζει με τα πάντα."

Κρις: "Έτσι, ήταν πάντα. Ένα χαμόγελο στόλιζε τα χείλη της ακόμα και σε κάθε δυσκολία."

Τότε, γύρισε προς το μέρος της και άρχισε να την κοιτάει να τρέχει από εδώ και από εκεί.

Πήρα την πρωτοβουλία και ξεκίνησα να μιλάω ώστε να σπάσει αυτή η αμήχανη σιωπή.

Κρις: "Εσύ, μεγάλωσες σα μοναχοπαιδι, σωστά; "

Εκείνη τη στιγμή, έσκυψε το κεφάλι του γυρνώντας προς το μέρος μου.

Αλεξ: "Όχι."

Μισό γιατί μπερδεύτηκα... Αφού αυτός δεν έχει άλλα άτομα της οικογένειας του...

Κρις: "Δηλαδή, έχεις αδερφάκι;"

Αλεξ: "Ναι... Μια αδερφή, μικρότερη. "

Κρις: "Και που είναι τώρα; Εννοώ.... θα έπρεπε να μένει στο ίδιο σπίτι με το δικό σου... Πολύ θα ήθελα να τη γνωρίσω."

Αλεξ: "Μακάρι να γινόταν."

Είπε ψιθυριστά, νομίζοντας πως δεν τον άκουσα. Περιέργεια άρχισε να με τρώει για αυτή τη μυστηριώδη αδερφή του και θέλησα να μάθω περισσότερα..

Πήγα να ανοίξω το στόμα μου, μα με έκοψε.

Αλεξ: "Πραγματικα, δε θέλω να μιλήσω για αυτό. "

Δεν τον πίεσα παραπάνω, καθώς δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση.

Άβολη σιωπή ακολούθησε για αρκετά λεπτά μέχρι που η Κλοι εμφανίστηκε μπροστά μας.

Κλοι: "Διψασα. Θέλω κάτι να πιωωωω!!!!"

Αλεξ: "Αχ, και εγώ. Τι λες να πάμε στα Starbucks;; "