Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 33ο

Του έδειξα τον δρόμο για το σπίτι της Βανας και με συνόδευσε μέχρι εκεί.

Καθ'ολη τη διαδρομή, κανένας από εμάς δε μιλούσε και επικρατούσε μια άβολη σιωπή.

Προσπαθούσα να σκεφτώ ένα θέμα για να συζητήσουμε, αλλά δε μου ερχόταν τίποτα στο μυαλό. Εξάλλου, τον γνώριζα μόνο λίγα λεπτά.

Όταν φτάσαμε επιτέλους έξω από το σπίτι της Βανας ο Λιαμ κοντοστάθηκε και με κοίταξε αμήχανα.

Λιαμ: "Εμμ, φτάσαμε..."

Κρις: "Ναι.... Ευχαριστώ κ-και πάλι."

Λιαμ: "Τίποτα. Ο καθένας θα το έκανε..."

Είπε και μου χαμογέλασε.

Ανταπέδωσα στο χαμόγελο και πήγα να γυρίσω την πλάτη μου για να μπω στο σπίτι της Βανας.

Κρις: "Υποθέτω πως πρέπει να φ-"

Λιαμ: "ΌΧΙ... Εννοώ, περίμενε ένα λεπτό. "

Είπε και γύρισα πάλι προς αυτόν.

Πέρασε το χέρι του γύρω από τον αυχένα του και άρχισε να τον τρίβει νευρικά.

Λιαμ: "Θες να σου δώσω τον αριθμό μου, για να ξανασυναντηθουμε;"

Οκ.... Αυτό δεν το περίμενα..

Κρις: "Φυσικά! "

Αμέσως, το πρόσωπο του άστραψε και ανταλλάξαμε κατευθείαν τηλέφωνα.

Λιαμ: "Τα λέμε, Κρις...."

Κρις: "Εμμμμ, γεια!"

Είπα και χτύπησα το κουδούνι της κολλητή μου, ενώ αυτός απομακρύνουν με τα χέρια στις τσέπες.

Μετα από λίγα δευτερόλεπτα, η Βανα άνοιξε την πόρτα. Φάνηκε να είναι λιιιιιιγο εκνευρισμένη.

Τόσο δα, καλέ. Μη φανταστείτε πολύ...

Βανα: "ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΛΌΓΟ ΑΡΓΗΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΎ;;;;"

Οουυυυυ.... Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Έβρισε... ΧΟΝΤΡΑ!!!!

Κρις: "Κολλητούλα μου... ξέρεις πόσο σε αγαπάω έτσι; Ηρέμησε σε παρακαλώ..."

Βανα: "ΝΑ ΗΡΕΜΉΣΩ; ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΦΕΡΕΙΣ ΑΛΛΆ ΈΧΩ ΚΑΙ ΕΓΏ ΥΠΟΧΡΕΏΣΕΙΣ. "

Κρις: "Θα με αφήσεις, τουλάχιστον, να μπω μέσα για να σου εξηγήσω;"

Τη ρώτησα, καθώς ακόμα βρισκόμουν έξω από την πόρτα.

Φάνηκε να το σκέφτεται για λίγο, αλλά τελικά άνοιξε περισσότερο την πόρτα για να περάσω μέσα.