Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 5ο

Έμεινα για αρκετή ώρα στον κρύο δρόμο ώσπου τελικά συνηρθα.

Δηλαδή τώρα ο Άλεξ θα με απειλεί για να κάνω ο,τι αυτός θέλει;

Όχι,όχι,όχι.... Μα δε θέλω. Είναι μπλεγμένος σε πολλά πράγματα. Αυτό είναι αδύνατον.

Και αν μου πει να κάνω διακίνηση ναρκωτικών;

Και αν με μπλέξει σε καμία ληστεία;

Και αν με βάλει να κατασκόπευω κόσμο και να του λέω τις κινήσεις του;

Και αν-

Ω σκάσε επιτελους! Και αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι. Αλλά δεν έχει οπότε σταματα επιτέλους με τον μονόλογο.

Οκ υποσυνειδητο, τώρα έχεις δίκιο. Ας μην κάνω υποθέσεις πριν καν ξέρω τι πρόκειται να μου ζητήσει.

Έτσι λοιπον με αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα από το κρύο πάτωμα και άρχισα να περπατάω προς το μπαρ.

Συνέχεια, όμως, ένιωθα ότι κάποιος με παρακολουθούσε.

Γυρνούσα συνέχεια πίσω αλλά δεν αντίκριζα κανέναν.

Το βήμα μου αυξανόταν όλο και περισσότερο καθώς είχα τρομάξει πάρα πολύ.

Κάποια στιγμή, έφτασα σε σημείο να τρέχω και άκουγα βήματα πίσω μου.

Δεν τολμούσα όμως να γυρίσω πίσω γιατί φοβόμουν αυτό που θα αντίκριζα.

Έκανα άλλα πέντε βήματα και τότε ένα χέρι με άρπαξε και με γύρισε με δύναμη προς το μέρος του.

Και.....ναι! Ήταν αυτό που φοβόμουν. Ο ΆΛΕΞ!!!!!!!!!!

Άλεξ: "Λοιπόν φυτό, πρώτη διαταγή! Εγω θα πάω να πηδήξω μια βλαμμένη στο σπίτι της. Εσύ θα κρτας τσιλιες έξω από το δωμάτιο της μην τυχών και μπει κανένας από τους γονείς της. Γκε-γκε?"

Κρις: "Τι; Δη-δηλαδή εγώ θα εί-ειμαι έξω και θα ακούω να κα-κανετε.....
α-α-α-αυτό τέλος πάντων;"

Άλεξ: "Ναι φυτό. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;"

Είπε νευριασμένος σφίγγοντας τα χέρια μου με τόση δύναμη που νόμιζα ότι θα σπάσουν.

Κρις: "Πο-πο-ποναω! Σε παρακαλώ, α-ασε με..."

Άλεξ: "Δε θα μου πεις εσύ τι να κάνω.... Θα σε αφήσω ΟΠΟΤΕ και ΑΝ θέλω εγώ... Εντάξει μαλακισμενο;"

Κρις: "Μα-μα δεν καταλαβαίνεις. Πρέπει να πάω στη δουλειά."

Άλεξ: "Ε λοιπόν μάντεψε.... Χεστηκα. Σήμερα δεν πρόκειται να πας στο μπαρ. Είναι αυτό που σε είδα την άλλη φορά ε; Ε λοιπόν.... ξέχνα το."