Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 12ο

Η πόρτα άνοιξε και μπροστά εμφανίστηκε μια κυρία αρκετά μεγάλη θα μπορούσα να πω!

Μάλλον ήταν μια από τις οικιακές βοηθούς του Αλεξ.

Μόλις μας είδε, φάνηκε πως ξαφνιάστηκε πολύ καθώς έμεινε και μας κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό.

Κυρία: "Αλεξ..... ΤΙ ΈΓΙΝΕ;"

Αλεξ: "Άνοιξε την πόρτα Μερι. Δεν είναι ώρα τώρα"

Είπε και τότε η κυρία.... Μερι όπως είπε έκανε στην άκρη και μας έκανε χώρο να περάσουμε στο εσωτερικό του σπιτιού.

Εγώ ειχα γαντζωθει στην αγκαλιά του Αλεξ και δεν τον άφηνα καθόλου.

Αφού μπήκε μέσα, άρχισε να ανεβαίνει κάτι σκάλες.

Μάλλον θα πήγαινε στο δωμάτιο του.

Αφού έφτασε στο τελευταίο σκαλί, έκανε λίγα βήματα προς έναν διάδρομο και άνοιξε μια πόρτα που βρισκόταν στο τέλος του.

Μπήκαμε μέσα και με τοποθέτησε απαλά πάνω στο κρεβάτι μου.

Γαμωτο. Γιατί με άφησε; Ενιωθα υπέροχα μέσα στην αγκαλιά του.

Τότε ο Αλεξ γύρισε να με κοιτάξει και ξεστόμισε.

Αλεξ: "Πάω να σου φέρω κάτι να καθαρίσω τις πληγές του"

Είπε και εγώ εγνεψα θετικά.

Όταν έφυγε βρήκα την ευκαιρία να παρατηρήσω το δωμάτιο του.

Ήταν βαμμένο σε γκρι αποχρώσεις.

Ήταν αρκετά μεγάλο και μέσα στο δωμάτιο υπήρχε μια τεράστιααα βιβλιοθήκη και το διπλό κρεβάτι του που με είχε τοποθετήσει.

Λίγο πιο δίπλα βρισκόταν και ένα γραφείο.

Ολος ο χώρος ήταν μουντος και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως στους τοίχους δεν ήταν κολλημένη ούτε μια αφίσα.

Πάρα μόνο μια φωτογραφία κορνιζαρισμενη στο κέντρο τοιχου.

Δεν πρόλαβα να την παρατηρήσω καλά μιας και ο Αλεξ εισήλθε στο δωμάτιο κρατώντας γάζες και ιώδιο.

Έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι και άδειασε λίγο από το ιώδιο σε μια γαζα.

Τότε την τοποθέτησε μαλακά στο μάγουλο μου αλλά...

Κρις: "Αουτς..."

Είπα καθώς απότραβήχτηκα.

Αλεξ: "Σόρυ αλλά πρέπει να σε καθαρίσω."

Είπε και τοποθέτησε τη γαζα στο μάγουλο μου πιο προσεκτικά αυτή τη φορά.

Αφού τελείωσε αυτό που έκανε, πήρε ένα πονεμένο βλέμμα και με ρωτησε: