Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 20ο

Ωχ Θεέ μου!!!! Τι να κάνω τώρα;

Εκείνη τη στιγμή απλώς δεν μπορούσα να κουνηθω και είχα αφήσει το τηλέφωνο να χτυπάει.

Νανσυ: "Τι έγινε καλέ; Γιατί χλωμιασες εσύ;"

Χωρίς να μπορώ να άρθρωση λέξη, της έδειξα την οθόνη του κινητού μου.

Νανσυ: "Ωστε, Αλεξ, το λένε το παλικάρι μας... Αντε... Τι περιμένεις; Σήκωσε το..."

Κρις: "Δ-δεν μπορώ να κουνηθω."

Νανσυ: "Πωωωωωωω, εντάξει παιδί μου ηρέμησε.... Δεν είναι και ο πρίγκιπας Κάρολος...."

Κρις: "Μη μου το κοπανάς και εσύ...."

Της είπα και φάνηκε να παραξενεύεται.

Νανσυ: "Μα τι έκανα; "

Κρις: "Τίποτα, ασ'το. Εμ, πρέπει να το σηκώσω ε; "

Νανσυ: "Εσύ τι λες;"

Πφφφφφφφφ....

Πολύ διστακτικά, πάτησα το πράσινο κουμπάκι στην οθόνη του κινητού μου.

Η Νανσυ μου έκανε νόημα να ακούσει και αυτή και έτσι τον έβαλα σε ανοικτή ακρόαση.

Κρις: "Ν-ναι;"

Αλεξ: "Το βράδυ στις 10 πάρτυ στο σπίτι μου. Δεν ακούω κουβέντα. Θα είσαι εκεί."

Είπε με μια ανάσα.

What????? Δηλαδή μετά από αυτό που μου ξέφυγε σήμερα μπροστά του θέλει ακόμα να μου μιλάει;

YAAAAAAASSSSSSSSSS!!!!!!

Οεοεοεοεεοεοεοεοεοεοε..... Και πετάω ψηλά μέχρι τα αστέρια φτάνωωωωωωωω!!!

Εκείνη τη στιγμή, η Νανσυ με σκουντηξε και με επανέφερε στην πραγματικότητα.

Και πάνω που είχα χαρεί, θυμήθηκα πως πρέπει να πάω στο εστιατόριο το βράδυ.

Γαμωωτοοοοο!!!

Κρις: "Εμ, δε γ-γίνεται σήμερα. Αποκλείεται να με αφήσουν να ξαναλειψω από τη δουλειά."

Αλεξ: "Πωωωωω μ'αυτη τη δουλειά.... Το καν-   Εεε, εννοώ ρώτα τους να λείψεις...."

Οκ, δεν το σχολιάζω....

Κρις: "Μα, δ-δεν θέλω να ξανά απολυθω."

Αλεξ: "Απλώς ΚΑΝ' ΤΟ"

Ύψωσε τον τόνο της φωνής του και η αλήθεια ήταν πως φοβήθηκα λίγο.