Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 55ο

Βάλτε το τραγουδάκι όταν σας πω

???: "Πέθανες πουστη..."

Ω όχι.. Όχι όχι όχι... Αυτό δεν είναι καλό.

Ο Λιαμ βρισκόταν στο πάτωμα και ένα άτομο βρισκόταν από πάνω του και τον χτυπούσε με τέτοια μανία.

Είχε πλέον χάσει τις αισθήσεις του, όμως εκείνος συνέχισε να τον χτυπάει ανελέητα.

Πλησίασα για να μπορέσω να τον σταματήσω και..

Κρις: "ΑΛΕΞ... Αλεξ τι κάνεις; ΣΤΑΜΆΤΑ."

Του είπα όμως αυτός δε φάνηκε να πτοείται και συνέχισε να κάνει ο,τι έκανε.

Είχα απελπιστεί... Ο άνθρωπος έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο.

Κρις: "ΑΛΕΞΞΞΞ! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ.. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΣΤΑΜΆΤΑ."

Του είπα έντονα, ενώ τον ακούμπησα απαλά στην πλάτη.

Τότε, ο Αλεξ ξύπνησε από τον λήθαργο του και πλέον σηκώθηκε όρθιος.

Με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ από τα μάτια του... Ήταν φόβος... Το έβλεπα πως αισθανόταν φόβο...

Κρις: "Αλεξ, τ-"

Ο Αλεξ έπεσε πάνω στον Λιαμ για να δει αν ανέπνεε.

Αφού σιγουρευτηκε, έπιασε το κινητό του στα χέρια του και τηλεφώνησε σε ένα ασθενοφόρο.

Αλεξ: "Φεύγουμε, ΤΩΡΑ...."

Μου είπε και τράβηξε το χέρι μου προς το αυτοκίνητο του.

Μα τι κάνει; Πάει καλά;

Αμέσως, αποτραβήχτηκα και προσπάθησα να τον σταματήσω από το να φύγουμε..

Κρις: "Αλεξ, πας καλά; Και τι θα κάνουμε, θα τον αφήσουμε εδώ να υποφέρει; "

Αλεξ: "Το ασθενοφόρο θα έρθει από στιγμή σε στιγμή και αν δουν τις γροθιές μου θα καταλάβουν πως εγώ το έκανα. Θα με κλείσουν μέσα. ΠΆΜΕ ΤΏΡΑ!"

Είπε και εγώ πια τα είχα χαμένα. Δεν ήξερα τι να κάνω. .

Μπήκα μαζί του μέσα στο αυτοκίνητο και άρχισε να οδηγάει με μεγάλη ταχύτητα προς άγνωστη κατεύθυνση.

Κανένας μας δε μιλούσε και απόλυτη σιωπή επικρατούσε στην ατμόσφαιρα.

Κρις: "Θα μου πεις τι στο καλό σκεφτόσουν;"

Του είπα σπάζοντας τη σιωπή ανάμεσα μας και γύρισα για να τον κοιτάξω κατάματα.

Εκείνος άρχισε να εξαγριωνεται.