Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 19ο

Όχι, όχι, όχι, όχι, οχιιιιιιιιιιιιιιιιι

Γιατι να μου συμβαίνει εμένα αυτό;

Τώρα, έγινα και επισήμως ρεζίλι. Πώς θα τον κοιτάξω πάλι στα μάτια;

Και αυτό το υπεροπτικο υφακι που είχε, μόλις πέρασε από μπροστά, με έκανε να θέλω να εξαφανιστώ από προσώπου γης.

Βανα: "Εμμμμ, αυτό το είπες λιγουλακι δυνατά...."

Είπε η κολλητή μου και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

Τότε, ο Μαρκ άρχισε να χασκογελάει και να χτυπιέται σαν τη φώκια. Το γουρούνι.....

Κρις: "Σταμάτα να γελάς, δεν είναι αστείο...."

Είπα και είμαι σίγουρη πως κόκκινησα από τη ντροπή μου.

Μαρκ: "Μα δε- χαχαχαχαχα- δε μπορώ να σ- χαχαχαχαχα- σταματήσω....."

Εκείνη τη στιγμή άρχισα να τα παίρνω. Δεν είναι δυνατόν εγώ να νιώθω χάλια και αυτός να γελάει με εμένα.

Μαρκ: "Αχχχχχ, γελάσαμε και σήμερα..."

Είπε καθώς σκούπισε τα δάκρυα στα μάτια του από τα γελια.

Έπειτα από λίγο, το κουδούνι για μέσα χτύπησε.

Κρις: "Ωραίος φίλος ρε.... Γελάς με τον πόνο μου..."

Είπα και κατευθύνθηκα με γοργά βήματα προς την αίθουσα που είχα μάθημα.

Ο Μαρκ και η Βανα άρχισαν να τρέχουν από πίσω μου.

Μαρκ: "Έλα βρε Κρις.... Μην κάνεις έτσι. Μια πλάκα κάναμε."

Κρις: "Δεν ακούω κουβέντα. Εγώ έγινα ρεζίλι και εσύ γέλαγες σαν υστερικο."

Ειπα και το βήμα μου έγινε ακόμα πιο γρήγορο, καθώς δεν ήθελα να του μιλήσω άλλο.

Τότε, με έπιασε απότομα από το χέρι και με γύρισε προς το μέρος του. Με έχωσε κατευθείαν μέσα στην αγκαλιά του και εγώ ανταποκριθηκα. Δεν μπορούσα να του κρατήσω περαιτέρω μούτρα.

Μαρκ: "Συγγνώμη!! Έχεις δίκιο. Είμαι απαράδεκτος, αλλα δεν πρόκειται να ξαναγίνει..... Στο υπόσχομαι!"

Έπειτα, τον κοίταξα στα μάτια και του έδωσα ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο.

Κρις: "Σε συγχωρώ... Εξάλλου ξέρεις.. δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία."

Μου χαμογέλασε γλυκά και στη συνέχεια έπιασε το χέρι μου και μπήκαμε μέσα στην αίθουσα.

Εν τω μεταξύ, η Βάνα βρισκόταν ήδη μέσα καθώς δεν έδωσε και ιδιαίτερη σημασία στον μικρό τσακωμό μας.