Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 37ο

Ψιτττττ, πρέπει να δεις τι θα φορέσεις το απόγευμα ....

Ναι, δίκιο έχεις.... ΚΆΤΣΕ ΤΙ;;;;;

Ει, αυτό είναι άδικο... Με παρασέρνεις.... Στο είπα τόσες φορές.

ΔΕΝ. ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ. ΝΑ. ΠΆΩ.

Τέλεια και παύλα.

Αφού θες σαν τρελή να πας.... Γιατί απλώς δεν ακολουθείς την καρδιά σου;

Υποσυνείδητο, τα έχουμε ξαναπεί αυτά.

Όταν ακολουθώ την καρδιά μου, το μόνο που καταφέρνω είναι να πληγωνομαι. Έχω βαρεθεί να γίνομαι κομμάτια για κάποιον που στην τελική, ίσως να μην αξίζει. Οπότε, η καλύτερη επιλογή είναι να ακολουθώ το μυαλό μου.

Μπα, έχεις και από αυτό;

ΣΚΑΣΕ.

Πφφφφφφφ, δεν πρόκειται να πατήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι στο σπίτι του.

Εξάλλου, πρέπει να μείνω και με την Κλοι. Τώρα τελευταία δεν ασχολούμαι και πολύ μαζί της ακόμα και αν πηγαίνω ελάχιστες ωρες στη δουλειά.

Ιιιιιιιιιι!!!! Καλέ, παραλίγο να το ξεχάσω.

Δεν έχω πάρει ακόμα τη Νανσυ τηλέφωνο για να την ευχαριστήσω που κράτησε την αδερφή μου, όσο εγώ ήμουν ακόμη στο νοσοκομείο.

Πφφφφ, θα της τηλεφωνήσω τώρα.

Πήρα, λοιπόν, το κινητό στα χέρια μου και έψαξα την επαφή της Νανσυς.

Αφου τη βρήκα, πάτησα το κουμπί έναρξης την κλήσης και περίμενα μέχρι να το σηκώσει.

Νανσυ: "Ναι;"

Κρις: "Γειά σου Νανσυ μου. Τι κάνεις;"

Νανσυ: "Καλά είμαι, Κρις. Εσύ;"

Κρις: "Καλυτερα είμαι τώρα. Ευχαριστώ!"

Νανσυ: "Τι εννοείς καλύτερα; Δηλαδή πριν δεν ήσουν καλά; Κρις τι συνέβη;;;"

Έλα μου; Καλέ, αυτή δεν κράτησε την Κλοι γιατί εγώ ήμουν στο νοσοκομείο;;;

Κρις: "Ήμουν στο νοσοκομείο. Δε θυμάσαι; "

Τη ρώτησα και περίμενα με περιέργεια την απάντηση της.

Νανσυ: "ΤΙΙΙΙΙ!??? Πότε έγινε αυτό; "

Κρις: "Τότε, που κράτησες την Κλοι, βρε Νανσυ."

Η απάντηση της άργησε να έρθει και αυτό με ανησύχησε λίγο.

Νανσυ: "Τι λες; Ποτε μου είπες εμένα να κρατήσω την αδερφή σου; Μήπως έπαθες κάτι από το ατύχημα που είχες και δε θυμάσαι καλά; "