Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Kεφάλαιο 10o

Όχι, όχι, όχι, όχι......

ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Θα αλληλοσκοτωθούμε....

Ο Άλεξ μου έκανε τόσα πολλά και κάθε φορά που τον κοιτάζω βουρκώνω...

Πώς θα συνεργαστούμε;

Σκεπτόμενη, λοιπόν, αυτά οι ώρες είχαν περάσει και το κουδούνι για σχόλασμα είχε χτυπήσει.

Εγώ, βέβαια δεν πήρα χαμπάρι τίποτα....

Κάποια στιγμή, άκουσα την πόρτα να κλειδώνει. 

Κάτσε... ΤΙ;;;;;

Αμέσως έτρεξα προς αυτήν και προσπάθησα να την ανοίξω, αλλά άδικος κόπος....

Ο ηλίθιος ο φυσικός που είναι 800 χρονών δεν κατάλαβε ότι ήμουν ακόμα μέσα...

Κουνούσα το πόμολο ακατάπαυστα, μπας και γίνει κάνα θαύμα αλλα δεν είχε αποτέλεσμα.

Έτσι, έκατσα στο πάτωμα αγανακτισμένη...

Τι θα κάνω τώρα; Πρέπει να πάρω και την Κλόι από το σχολείο...

Μόλις θυμήθηκα την Κλόι άρχισα να ουρλιάζω σαν τρελη....

Κρις: "Βοήθεια....... ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ       Κάποιος ας μου ξεκλειδωσει την πόρταααααα"

Φώναζα επί περίπου δέκα λεπτά αλλά φαίνεται πως όλοι είχαν φύγει.

Ξαφνικά άκουσα βήματα από έξω και κάποιος κοντοστάθηκε έξω από την πόρτα. 

Τότε συνέχισα να φωνάζω ενώ πλέον είχα σηκωθεί όρθια και χτυπούσα την πόρτα.

Κρις: "Βοήθεια.... ΣΕ παρακαλώ όποιος και αν είσαι, άνοιξε την πόρτα. Κλειδώθηκα μέσα..."

???: "Κάνε στην άκρη, θα τη σπάσω"

Ακούστηκε μία αντρική φωνή, που μου φάνηκε γνώριμη αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω σε ποιον άνηκε. 

Τότε, χωρίς δεύτερη σκέψη, απομακρύνθηκα από την πόρτα και μπήκα πιο βαθιά στην αίθουσα. 

Η πόρτα άρχισε να τρίζει καθώς αυτός που ήταν έξω άρχισε να την κοπανάει. 

Έπειτα από μερικές προσπάθειες, η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου εμφανίστηκε ένας καταϊδρωμένος Άλεξ.....

Οου, οου, οου!!!!!!!!!!!!!!!!!

Άλεξ, Κρις: "Τι κάνεις ΕΣΥ εδώ;"

Είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα ενώ η έκπληξη ήταν φανερή στη φωνή μας. 

Άλεξ: "Εγώ περίμενα κάποιον και νόμιζα πως κλειδώθηκε εδώ μέσα..."