Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 45ο

ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΌ ΘΈΛΕΙ ΑΥΤΟΣ ΕΔΏ;

Μολις τον αντίκρισα πήγα κατευθείαν να του κλείσω την πόρτα στα μούτρα.

Το σχέδιο μου, όμως, απέτυχε καθώς έβαλε το πόδι του στην άκρη της πόρτας εμποδίζοντας την από το να κλείσει...

Νικολας: "Επ, φυτό.... Πας να με διώξεις; Τσ τσ τσ... Κακή κίνηση..."

Κρις: "Τ-τι θες εδώ; Π-πως β-βρήκες τ-τ-το σπ-πιτι μ-μου;"

Τον ρώτησα κομπλαροντας καθώς τρόμος με είχε κατακλύσει.

Νικολας: "Ε.... να μην έχω και εγώ τις πηγές μου; ΠΑΙΔΙΆ;;;;"

Ποια παιδιά φωνάζει; Τ-τι λέει; Μη μου πείτε πως...

Και ναι. Όπως το φαντάστηκα...

Ο Τζαστιν και ο Τόμας βρίσκονταν μπροστά στην πόρτα μου και με κοιτούσαν με ένα τρομακτικό ύφος.

Τζαστιν: "Εππ, φυτό... Καιρό έχουμε να τα πούμε καλά-καλά... "

Τομας: "Ναι, πρέπει να αναπληρώσουμε αυτό το κενό, περνώντας πολυυυ καλά..."

Είπε και ένα ειρωνικό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο του.

Οχι, όχι πάλι... Δε θα το αντέξω...

Δε θα αντέξω να ξεφτυλιστω πάλι... να μισήσω ξανά τον εαυτό μου..

Είναι όλοι εδώ και είμαι σίγουρη πως θα μου συμβούν πολύ κακά πράγματα τα επόμενα λεπτά... όλοι εκτός του... Αλεξ.. Ο Αλεξ δεν είναι εδώ για να με κάνει να νιώσω ακόμα πιο άσχημα.

Ευτυχώς γιατί δε θα άντεχα και άλλο απανωτο χτύπημα..

Είναι άδικο να μου συμβαίνει πάντα ο,τι χειρότερο μπορεί κάποιος να φανταστεί...

Γιατί στη ζωή να υπάρχουν διακρίσεις, γιατί να μην έχουν όλοι τα ίδια ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, γιατί κάποιοι να βιώνουν τέτοιες καταστάσεις ενώ οι άλλοι ζουν τη ζωή τους γεμάτη ανέσεις, ΓΙΑΤΊ ΚΆΠΟΙΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΤΌΣΟ ΠΌΝΟ ΜΈΣΑ ΤΟΥΣ;

ΑΠΛΩΣ ΓΙΑΤΊ;

Τομας: "Τι έγινε φυτό.. χαζέψες;"

Ο Τόμας με διέκοψε από τις σκέψεις μου γελώντας ακατάπαυστα με τους άλλους δύο.

Τζαστιν: "Πωωω μαλακες... Έπρεπε ο Αλεξ να είναι εδώ... Ο πουστης δε μπορεί να χάσει ούτε ένα γαμησι.. Έλεος πια, σεξ μασιν κατάντησε ο παπαρας."

Είπε και γέλασαν ξανά όλοι.

Κρακκκκκκ!!! Το ακούσατε αυτό; Ήταν ο ήχος της καρδιάς μου που έσπασε...