Psikolok Adam 《Final》

1

Önyargısını kırıp şu an bu kitabı okuyan herkese teşekkür ederim. Başlıktaki, ve kitaptaki yazım yanlışı kasıtlı olarak yapılmıştır. (Psikolog》Psikolok)
○○○

"Neden ölmek istiyorsun?" diyerek ellerini masanın üzerinde birleştiren kahve saçlı psikologa bakmadan mavi kazağımın kollarını çekiştirerek ellerimle oynamaya devam ettim. Acaba mikroplar da yemek yiyor mudur ki?

"Yıllardır doğru düzgün konuşmuyor muşsun. Bunun nedenini söyleyemez misin?" Bence yerler, mikroplardan daha küçük canlılar da var ne de olsa.

"Pekala, herhangi birşey anlatsan?" Ama nasıl yiyecekler ki, ağızları var mıdır onların?

"Yağmur?" adımın seslenilmesiyle koltukta bıkkınlıkla oturan psikologcuğuma döndüm ifadesizce. Bunu da delirtirsem, bu haftaki beşinci kurbanım olacaktı.

Aslında bu psikolok bozuntusunun burada ne yaptığını da sormak lazım. Yani adamda playboy tipi var, buralarda harcanıyor bildiğin.

"Sen istemedikçe sana yardımcı olamam." bende istemiyordum zaten, sorun kalmadıysa güle güleyin!

Sustum.

Yine. Gerçi ben en son ne zaman konuşmuştum ki?

Geçen ay mıydı?

"Bak Yağmur-" dediği sırada masanın üzerindeki randevunun bittiğini gösteren saat ötünce  ayağa kalktım ve kapıdan çıkarken elimi yumruk yapıp işaret ve orta parmağımı kaldırarak silah yapıp kafama dayadım. Fısıldayarak "Bum!" derken alayla sırıtıyordum.

Kapıdan çıktıktan sonra aynı ifadesizliğe dönüp yanıma gelen anneme aldırmadan hastanenin çıkışına yöneldim.

Deli gibi görünebilirdim ama beni bu hale dünya üzerinde yaşayıp kendime akıllı diyen aptallar getirmişti.

Evet insanlardan bahsediyorum.

Arabanım arka koltuğuna geçip camdan dışarıyı izlerken annem de yaklaşık beş dakika sonra gelmiş ve arabayı eve doğru sürmeye başlamıştı. Psikolokla konuştuğu için gecikmişti sanırım.

"Bu nasıldı?" diye soran anneme aynadan bakıp gözlerimi devirdim. "Hadi ama, o kadar da kötü olamaz. Bu seferki en iyilerden biriydi." dedi ve derin bir nefes verdi.

Böyle olmam onun suçu değildi ama yine de gülümsemek, mutlu olmak, sevmek içimden gelmiyordu işte. Bunlar hep bir ilüzyondu.

İleride daha fazla acı çekebilmemiz için verilen bir ilüzyon.

Mesela insan sevdiği birisi ölse çok üzülür, ağlar. Ama hiç tanımazsa  camide okunan seladan ibarettir. Yani insan yalnızken, kendine acı çektirirken mutlu, başkasının acısını yaşarken değil.

●○●○●○

Kitabın ismi Psikolok Adam, ve "Psikolok" kelimesinin aslında "Psikolog" diye yazıldığını biliyorum. Yani bu kasıtlı olarak yapılmış bir yazım hatasıdır, sürekli bunu düzelten arkadaşlara, ve daha yeni fark edenlere duyrulur.

Bunu böyle yazmamın sebebi, işi biraz daha dalgaya almak. Hafif mizah içerikli bir kitap olduğu için böyle yazmak istedim sadece, başka bir amacı yok.

Bilirsiniz, Yağmur'un edebiyat dersi iyi değil ve her insan hata yapar. Yağmur da sanki gerçek bir insanmış gibi davranmasını ve onun da herkes gibi hatalar yapabileceğini göstermek için Psikolok demesini istedim.

Buraya kadar okuyan herkese teşekkürler:)