Psikolok Adam 《Final》

23

Bugün okulların ilk günü. O sorunlu yaz tatili bitti, ve biz yeni bir kabusun içine atıldık.

Silahlar çekildi, ve kurşunların hedefi oldum.

Psikolok adam bıraktı beni okula. Bu aralar sürekli evimize misafirliğe geliyordu. Sinirimi bozduğundan değil, sadece annemle sohbetlerini dinlemek zorunda kalmak istemiyordum o kadar. Bıraksalar beni, sürekli yatağımda yatıp boş boş duvara bakar ve kendi sessizliğimde boğulurdum. Emin oldun daha cazip bir fikirdi bu.

Sınıfıma kadar eşlik edesi tutmuşt nedensizce. Ilginin üzerinde olmasını umursamıyormuş gibi bir havası vardı ama ben bu durumdan fazlaca rahatsızdım. Bahçedeki çoğu kişinin ilgisi bizim üzerimizdeydi ama benim üzerimde olan ilginin geneli, bu playboyun yanında ne yaptığımdı eminim ki.

Adam yakışıklıydı, karizmatikti, giyim zevki tartışılmazdı ve boyu uzundu. Ciddi anlamda 2 metre olduğunu düşünüyordum. Ben ise omzuna ancak yetişiyordum. Kısa da değildim halbuki.

Beni 11/A'ya bırakıp işi olduğunu söyleyerek giderken umursamadan cam kenarı bir sıraya oturdum. Aslında ne yapacağını bana açıklamasına pek bir anlam verememiştim. Tamam bir ara sohbetler etmis olabilirdik ama bu, benim onun arkadaşı olduğumu göstermezdi. Ne de olsa doktorumdu o benim.

En arkalar ve en önler serseri ve inek öğrenciler tarafından kapılmıştı ve bana ortalar denk geliyordu. Hem orta sıralar en iyisiydi. Ne öğretmen görürdü, ne de ders dinlemek zorundaydın. Tüm dersi dışarıyı izleyerek geçirmem bile muhtemeldi.

Birkaç kızı bana bakarak konuştuklarını fark edince tüylerim diken diken olsa da bozuntuya vermedim. Makyajlı yüzler, kısa okul etekleri, pahalı bir marka olan çanta ve ayakkabılar..

Elif'i anımsatıyordu.

Kollarımı önümde birleştirip okulun bahçesini seyrettim bir süre. Boş gezinen insanlar, kızlara yürüyen erkekler, sohbet edenler, espiri yapıp güldürmeye çalışanlar...

Ne kadar da yapmacıktı.

Ne kadar da sahteydi.

Ne kadar da iticiydi.

O sırada çıkışa doğru yürüyen Psikolok Adamı gördüm. Bahçedeki bakışlar yine ona döndü.

Yine de Psikolok Adama sahte diyemiyordum. Yapmacık veya itici de değildi. Konuşursa ya soğuk, ya da samimi olurdu, duygularını saklamayı sevmezdi ama bazen söyleyecek sözleri olmasına rağmen sustuğunu hissediyordum.

Birkaç kız Psikolok Adamın yanına koşup birşeyler söyleseler de Psikolok adam ruhsuz bir ifadeyle bakıp olumsuz anlamda kafasını salladı ve arabasına yöneldi. Kızlar da morali bozulmuş bir ifade ile yerlerine geri dönerken sokakta görünmeyecek kadar uzaklaşmaya başlayan mavi spor arabaya baktım.

Hızla masama koyulan kalın kitapla irkilsem de bozuntuya vermeden yanımdaki sıraya kollarını dayamış, tehditkar bir gülümsemeyle bana bakan kızları gördüm. Başta sarışın bir boya tüpü, arkasında da iki yelloz duruyordu.

Başa dönüyorduk sanırım.