Psikolok Adam 《Final》

36

"Şimdi kız hasta olduğu için kapsülün içinde yaşamak zorunda. Öyle önceden tahmin etme gibi bir olay yok. Bak bak bak! Bu sahnede kadını ve adamı köpek kovalıyordu. Hatta kadının oksijen tüpünün borusu patlayacak. Yoksa adamınki mi patlıyordu? Unuttum ya."

Neler oluyor anlatayım mı?

Sedyenin üzerinde ikimiz de yüzüstü uzanmış, film izliyorduk.

Psikolok adamla yani.

Pardon, Aras'la.

Aslına bakarsak ona psikolok adam demek hoşuma gidiyordu. Sizce de ona yakışmamış mıydı?

"İnsanlar bu siste zehirleniyorlar da hayvanlara niye birşey olmuyor?" diyen Psikolok adamla birlikte filme döndüm. Fransızca bir bilim kurgu filmiydi ve bu filmi daha önce izlemiştim. Hatta çok saçma bittiği için söylene söylene uyuduğumu bile hatırlıyordum ya, neyse.

"Ama şimdi ben bunu açıklarsam işin aksiyonu kaçacak."

"Tamam ya, sustum." diyip yastığına biraz daha sarıldı ve filmi izlemeye devam etti. İşine gelince sevimli çocuktu vesselam.

Gözlerini bilgisayarın ekranından ayırmadan, elini yanındaki sehpaya uzatıp meyve tabağının içinden bir mandalin aldı ve elinde soyduktan sonra kabuklarını sehpanın üzerine bıraktı. Mandalini de ortadan ikiye bölüp yarısını bana verince aldım ve filmi izlemeye devam ettim.

"Ekşiymiş." diye ağzındaki mandalin dilimini, yüzünü buruştura buruştura yiyen Psikolok adamı görünce nedense gülesim geldi. Limon yedirilen minik çocukların yüz ifadesiyle aynıydı, Psikolok adamın yüzü.

O anda boş bulunarak bende ağzına bir mandalin dilimi atınca limonumsu ekşi bir tat dişlerimi sızlattı.

Yüzüm nasıl bir hâle gelmişse artık, psikolok adam kahkahalarla bana gülerken yere düşmüş, birde gülmesine yerde yuvarlanarak devam etmişti.

Ben bu adamı birde önceden tanıyormuşum değil mi?

Belki aynı sahneyi onlarca kez görmüştüm.

Belki psikolok adamın gülüşüne onlarca kez şahitlik etmiştim.

Ve şimdi hiçbirini hatırlayamamak, herşeye geç kalıyormuşum gibi bir his uyandırmıştı bende.

Belki önceden her gün gördüğüm bu gülüşü, şimdi ilk defa gördüğümü bilmek...

Tuhaf ve huzursuz edici bir histi.

Acaba ne zaman hatırlayacaktım?

Acaba nasıl hatırlayabilirdim onu?

"Kalk yerden manyak." dedim elimi hala yerde yatıp kıkırdamaya devam eden psikolok adama uzatırken. "Hasta olursan yeminle burnuna serum tüpü sokarım."

Benden fazla destek almasa da elimi tutarak ayağa kalktı ve gülerek üzerini silkeledi. Sonra da tekrar yanıma yüzüstü uzanıp devam eden filmi durdurdu.

"Uzun zamandır yüzünü böyle görmemiştim." derken gözlerine ulaşan hüzün kırıntılarını hissettim.

"Nasıl görmemiştin? Ekşi mandalin yerken mi?"

Acaba doğuştan geri zekalı olma potansiyelim var mıydı?

Cidden bunu mu sormuştum?

Hafifçe gülerek başını iki yana salladı, psikolok adam.

"Gülümserken."

Bir adam nasıl bir gülümsemeden mahrum kalabilirdi ki? Bir gülümseme özlenir miydi?

Bu psikolok adam, yani nâm-ı değer Aras, ne kadar sevmişti beni?

Bir insan senelerce sevdiğini bekler miydi?

Bir insan senelerce sevdiğini bekleyecek kadar çok sever miydi?

Ben bilgisayar ekranına bakıp filmi izlerken, zihnim hiç filme odaklanamadı. Sadece düşünüp durdum, yanımda film izleyen adamı. Filmin sonlarına doğru zaten Psikolok adam uyuyakalmıştı. Bende bilgisayarı kapatıp sehpanın üzerine koydum ve psikolok adamın koca sırtını yastık gibi kullanarak bildiğin psikolok adamın üstüne çıktım.

Ne?

Adamın sırtı çok rahattı bi' kere.

Hep ondan yani.

Ah birde hatırlasaydım...

Evet... Hayaller bu bölüm, hayatlar medyadaki gift...

Bu arada Yağmur'un bahsettiği filmin ismi Bir Nefes Ötede miydi neydi. Onun gibi birşey olması lazım. Güzel film ama çok saçma bitti yav. Bir film nasıl öyle biter yani.

Bitebilemez!

Neyse, şey diyecektim. 20k olmuşuz be! Görünce inanmadım, en son 12k'daydık. Dedim ben, hangi ara oldu bu.

Çok saşırdım, çoktan fazla sevdindim:)

Oylarınız, ve herşeyden güzel yorumlarınız için teşekkür ederim^^

Sonra görüşürük(: