AVCI

Konuşalım

•●•

Merhaba.

Bu benim ilk uzun konuşmam.

Bu benden duyacağınız Avcı. Benden okuyanım. Benden yazdıklarım. Ben

Nereden başlamak sorun. Başlayacak çok yer, susmak isteyeceğim daha çok şey varken neyi nasıl yazacağım gerçekten sorun.

Teşekkür ederim. Başka bir kelime, cümle ima veya her neyse... Varsa söyleyin minnetimi anlatabileceğim bir şeyler. Benim yok. Her ne kadar sayfalarca yazsam da asıl ben bu... kelimeleri değil varlığını kullanan biriyim ben. Teşekkür etmem, sevdiğimi söylemem, kimse benim sıcaklığımla samimiyeti bulmaz ama bilir. Beni gerçekten bilen kelimelerime ihtiyaç duymaz.

Buradayım. Ne yazdım, kime ne yaptım hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi, kendimi olduğu gibi ışığa tutmuşum gibi, saklandığım yerden çıkmışım beni burada yüzlerce kişi bulmuş gibi.

İtiraf et Elif, burada olmaktan nasıl korktuğunu bu defa herkes duysun. Duyun. Tanımadığım, her biri binbir çeşit huy ve zihnin beğenisine bir şeyler sunup onlardan aldığım geri dönüşler, iyi veya kötü, beni her zaman korkuttu. Yanlış anlaşıldım. Çok hem de. Gerek Avcı'da gerek kişisel konuşmalarımda. Ama söylemeden bitsin istemeyeceğim şeyler var ve ben konuyu buradan, en önemli noktadan uzatacağım.

Tanem. Hakarete varan eleştiriler aldığımız küçük hanım, benim küçük savaşçı varlığım. Güçsüz, kırılgan, ezik, aptal gibi tabirlerle yerden yere vurulmuş ve akabinde onu böyle yazdığım için kadını ezmekle onu aciz göstermekle suçlandığım karakterim.

Şunu anlayın. Tanem güçsüz, kırılgan evet aptal bir kız. Milyarlarca insanın az veya çok sahip olduğu sıfatlar gibi onun da hikayesi böyle başladı. Ben sadece kadını küçük düşürerek bir kadın yazmadım. Ben sıradan bir kızın büyüyüşünü yazdım. Gerçek hayatla yüzleşmesini, yaşayarak tecrübe etmesini, yürümek için düşmesini, güçlü olmak için önce güçsüzlüğün ne demek olduğunu bilmesi gerektiğini yazdım. Ben ona nedenler verdim ve o neden güçlü olması gerektiğini öğrendi, neden hata yapması gerektiğini, neden insanları tanırken zarar gördüğünü, aptallığın ve ezikliğin insana neler yaptığını neler kazandırdığını neler kaybettirdiğini... Bunlar birden var olacak şeyler değil. İnsan bir anda kötü olmaz. Bir anda cesareti uyanmaz. Birini devirecek yumruğu atmak için bile karşındakini ölçer biçer onu nasıl yıkacağını öğrenir sonra denersin. Öğrendi. Öğrettim. Ben ilk bölümden bu yana Tanem'e bunu yaptım. Artık güçlü, artık akıllı ve artık nedenleri keşfedip ders çıkarmış bir kadın. Demek istediğim bir yerde ezilen bir kadın gördüğünüzde onun üzerine bir de siz atlamayın. Kimse güçlü olmak zorunda değil, güçlü olmak doğuştan gelen bir yetenek de değil. Öğreniyoruz. Herkes gibi. Hayat, yaşam veya kader ne gerektiriyorsa ona göre şekil alıyoruz, ona göre bir yolumuz oluyor. Önemli olan o yolda doğru adımları atabilmek. Tanem o adımları atıyor. Değişti ve büyüdü ve bunu sizinle birlikte keşfederek, taviz vererek, acı şekilde tecrübe ederek öğrendi.

Cihan. Korkumun kabus olmuş en karanlık anı diyebilirim. O benim kapalı kutum. Kızanlar haklı, hak verenler haklı, küfreden haklı, yanında olan haklı... öyle mi? Bilmiyorum. Yazarken en fazla zorlayan, kafasının içine girmek için günlerce çırpındığım bir karakteri yazarken hissettiğim sadece acıydı. Fiziksek, zihinsel artık her neyse, tarif etmek çok zor. Cihan'ı yazarken ki anlarımın hiçbirini hatırlamıyorum. Nerede yazdım, yazarken ne yapıyordum. Onu anlatmayacağım. Dedim ya, haklı mıyız diye? Öyleyiz ve ya değiliz. Biz sadece Cihan olduğumuzda hissettiğimizden ne azı ne de fazlasıyız. Karmakarışık ama tamamlayan bir yan işte.

Diğerleri, diye mi başlatayım şu paragrafı ya da geriye kalanım diye mi? Burcu'nun hayat ışığı, Hakan'ın koruyuculuğu, Asmin'in en aksi asiliği, Poyraz'ın desteği, Okan'ın kimsenin görmediği ama oraya adanmış varlığı... İşte. Buradayım. Evet tam burada. Satırlara taşıdığım Avcı'nın ruhunda.

Mutluyum. Allah'ım! Çok. Kaç aydır yokum evet, yorumları mesajları nasıl bir kalp çarpıntısıyla açtım bir ben bilirim ama siz... Dedim ki, Elif... Sen iyi insanlar ve gerçekten okuyanlar biriktirmişsin. Abartmıyorum az önce yorumları okurken içimden geçenleri yazıyorum.

Herkes ne söylüyorsa kendince haklıdır. Ama çoğu zaman unutulan bir şey var ki, ne hesap sormaya hakkımız ne de hesap vermeye zorunluluğumuz var çünkü burada oluşumuz, wattpad de okuyor veya yazıyor oluşumuz bir zorunluluk değil. Herkes isteyerek burada. İki tarafta bir çıkar elde etmiyor. Bilerek oyalıyor diyenler neyi düşünerek yazıyorlar bunu bilmiyorum. Şimdi size başka örnekler vererek kıyaslama yapmayacağım siz de beni başkalarıyla kıyaslamayın. Aranızda uzun uzun konuştuklarım, askfm de sohbet etme fırsatını bulduğum kişiler beni biliyor. Burada duyurularımı anlamak isteyerek okuyanlarda biliyordur. BİR ÇIKARIM YOK. Wattpad beni maaşa bağlamadı, burada zaman geçirdikçe ücret almıyorum ve bu yüzden oyalıyor demeniz çok saçma geliyor.

Bekletme konusunda kimseye haksızsın demedim. Yeri geldi aileme, yeri geldi sosyal çevreme bile açıklamadığım şeyleri buraya dizmeyeceğim. Sağlık, okul, ev şu bu neyse... Bu konuyu açmak istememin tek nedeni ise başka bir konuya değinmek. Bu saydıklarım bahane değildir bazı güzel okuyucularım. İnsanlık bunlara, NEDENLER, diyor. Etkenler diyor. Madem öyle nedenlerin var diye yazamıyorsun, niye başladın hikayeye diye saçma bir soru soralar da oldu, bunu ben de kendime sormak isterdim, tabii bir müneccim falan olsaydım... Bir dakika sonrasını bile bilmediğimiz bir hayat için, iddialı bir karar olurdu hiç başlamamak.

Daha çok yazmak isterim ama yeterli geliyor. Final bölümünden önce bundan daha kısa bir konuşmamız hatta muhabbetimiz olacaktır. O yüzden siz konuşun. Hikaye ile ilgili, geçmiş bölümler hakkında, sorularınız veya merak ettikleriniz varsa bu bölüm yorumlarında sorabilirsiniz.

Avcı'nın akıbeti hakkında bilgi vermek gerekirse, ben hikayeyi sonuna kadar getirip yarım bırakmayacağımı defalarca söyledim. Final sahnesi birkaç sahne ile hazır. Ben de şu an ileriki bölümleri yazıyorum. İlk düşüncem biriktirip yayımlamak sonra ek bölümleri yüklemekti ama tersi de olabilir. Diğer bir konu hikayeyi düzenlemeye almam, mantık hataları ve özellikle ilk bölümlerde ki yazım yanlışlarına el atacağım.

Ve İzsiz... Çoğu kişiden Avcı bittikten sonra İzsiz'e hatta yazarsam eğer hiçbir hikayeme başlamayacaklarını duydum. Beklemek istemedikleri için kesinlikle haklılar, bunun için size bir şey söyleyemem. İzsiz için ilk bölümden önce zaten okuyanlar için yine bir şeyler söyleyeceğim o yüzden şimdilik kısa kesiyorum.

Evet, sanırım şimdilik bu kadar. Görüşene dek iyi bakın kendinize.

•••