Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı.
Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye.
Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•●•
Bu yazıyı yazmak için çok bekledim ve bu nedenle oldukça uzun olması için yazıp duracağım. Aklıma ne gelirse, söylemeye bir daha fırsatım olabilir mi bilmediğimden bunu bir iç dökme olarak da düşünebilirsiniz.
Wattpad bana çok şey öğretti. Hepsini tek tek dile dökmeyeceğim ama birkaç tanesini sizin için yine sizinle paylaşmak istiyorum.
( Şimdiden söylüyorum bu kaba bir dille, öfkeyle veya birilerine kin kusarak yazılmamıştır. Sadece samimi olup sizinle muhabbet edip yaşadıklarımı, düşüncelerimi, görüşlerimi ve ufak isteklerimi paylaşacağım. )
Kimseyi memnun edemiyoruz... Bu sadece benim değil bütün insanlığın bildiği bir gerçek. Ama bir değil birkaç değil yüzlerce insan üzerinden bunu tecrübe etmek daha hızlı ve daha sağlam öğrenmemi sağlamıştı. A dedim olmadı B dedim olmadı. İlk başlarda itiraf etmek gerekirse bu durum beni üzüyordu hatta hikayede kurgunun temelini etkileyecek değişiklik yapmak gibi bir hatama dahası hikayeyi kaldırmama bile neden olmuştu. Ama gün geçtikçe fark ettim ki böyle yapmak kişinin kendine haksızlıkmış. Dedim Elif, beş parmağın beşi bile bir değilken sen yüzlerce kişiye onların düşünce ve isteklerine bölünemezsin.
Final bölümünde de çok iyi gördüm bunu. Önceden son iyi olsun diye yorum alırdım şimdi keşke şöyle olsaydı diye alıyorum. İnsanız, hepimizin bir keşkesi bir aması vardır onlar da en iyisi olsun isterler elbet. Ama yıllar önce yazdığım finali size okuttuğum için mutluyum. Ne yazsam kendimi, hissettiklerimi, aklımdaki asıl finali kaleme dökemeyeceğimi biliyordum çünkü. Bu benim en iyimdi.
Geç yazdım. Bazen benim bazen yazdıklarım yüzündendi sebep. Onlarca açıklama yaptım ama o açıklamalarda sadece nokta koymuşum gibi hala açıklama isteyen bile oldu. Bunu hakkım olarak ve diğer tüm yazanlar adına haddim olmasa da söylüyorum. YAZANLARA MAAŞINI VEREN İŞVERENLER GİBİ DAVRANMAYI KESİN! Bu büyük harflerin sahibi, bölüm ne zaman veya bölüm neden gelmiyor diye soranlar değil. Yazmak zorundasın muamelesi çekenler, bakın bu büyük harfler sizin için ve sizi gördüğümde giden zamanıma çok üzüldüm. Gerçekten ama gerçekten kendime dedim ki "Hayatında yeterinde sorun, stres, sıkıntı var, yetişemediğin o kadar şey var sen hala neden yok yere, karşılıksız, hiç tanımadığın insanların bu zorba tutumlarıyla uğraşıyorsun?
Ama durum şu ki ben istediğim için buradayım, burada sevdiklerim çok olduğu için buradayım, burada gerçekten bir şeyleri okumaya hevesli insanlar daha çok. Hiçbir şey değilse anlamak nedir onu biliyorlar bilmeseler bile anlamak için uğraşıyorlar ve o büyük azınlık ben size minnettarım.
Bu hikaye benim ve okuyanlarımın ama Avcı benim. Kendi bildiğimi, kendi değerlerimi, bazen kendimi yazdığım oldu. Ama daha çok olması gerekeni yazdım çünkü ne olursa olsun karakterler konusunda olabildiğince tutarlı ve gerçekçi tavırlar ortaya koymak istiyordum. On karakterin onunu da kusursuz kişiliklere büründüremezdim bu gerçek olmazdı. Evet ben de kızdım, evet ben de utandım karakterlere karşı ama ben sadece kendimi yazacak olsaydım hikayenin adını Avcı değil Elif yapardım. O yüzden hikayedeki karakterin yaptıkları yüzünden şahsıma hakaret edenlerin hiçbirini umursanıyorum.
