Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı.
Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye.
Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•●•
Tüm dikkatler toplanıp plan üzerinde ilk adımlar atılmaya henüz başlanmışken Cihan kendisiyle konuşmak isteyenlerden bir fırsat bulup yanıma gelerek eve gitmemi teklif ettiğinde başımı iki yana salladım.
"Eve beraber dönelim. Sen işleri toparlayana kadar yukarıda oyalanacak bir şeyler bulurum," dediğimde Cihan bana minnetle gülümsedi. Bunun ne demek olduğunu biliyordum. İçten içe söylemek istediği ama tepkimden çekindiği şeyi ben dile getirmiştim. Bu saatten sonra içine girmeye çalıştığım şeylerde sadece Cihan'a ayak bağı olurdum. Snow'a karşı kullanacak bir kozum kalmamıştı, Snow dışındaki diğer suçlular ise beni değil annemin zamanından kalanları ve kulübün amacını ilgilendiriyordu.
Aslına bakılırsa, tüm bu uzun açıklamalar bir yana... yorulmuştum. Sadece kendime ve evdekilere dikkat ettiğim sürece Cihan'a bu süreçte yapılabilecek en büyük yardımı yapmış olurdum. Bunu kabullenerek zaten yorgun olan Cihan'ın zihnini iyice hırpalamaktan kaçındım.
"Seni eve bırakıp dönerim, vaktini burada harcama." Gülümseyerek başımı salladım.
Ben, Hakan amca ile konuşurken bir an gözleri bana kayan Lucas ile kısa bir bakışma yaşayıp gözlerimi anında çekerken; Lucas, amcasının yanına uğrayan Cihan'a kaşlarını belli belirsiz hareket ettirerek bir şey söyledi ve tekrar bana bakarak başını bir kez eğip kaldırdı. Bana bir çeşit hoşça kal mıydı o? Boşver. Cihan'a ne söylemişti, kesin benimle ilgiliydi, Cihan'a sorup öğre... Boşver Tanem.
Eve dönerken aklıma gelen saldırıyla gerilmiştim. Tedirginliğimi hisseden Cihan bir eliyle kucağımdaki elimi tutarak eve yakın ve kesinlikle tehlikelinin başlangıç sınırı yolları göstererek eve yakın ağaçlıklara kameralar ve alıcılar takıldığını söyledi. İçim biraz olsun rahatlatmıştı. Ben o evdeyim diye Snow'u kan kokusu almış saldırgan bir köpekbalığı gibi üzerime dahası o eve çekip diğerlerini de tehlikeye atıyordum. Ama yine de Snow'un işi bitene kadar başka yerde kalma fikrini kimseye kabul ettiremeyeceğimi biliyordum. Cihan'ı geçtim, evini sıcak bir yuva yapmak için uğraşan Burcu abla buna kesinlikle izin vermezdi.
Eve girdiğimizde yüzüme çarpan kurabiye kokuları ve kapıyı açan güler yüzlü kadın kesinlikle bir daha gitmeme izin falan vermezdi. Gülümsedim.
"Hamilelikten sonra formuna dönmeye çalışıyorsun sanıyordum?" diye Burcu Ablaya takıldım. Omuzumdaki kot ceketimi kollarımdan sıyırırken onu omzumdan alan Cihan'ı geride bırakarak gözlerini deviren Burcu ablaya bir öpücük vermek için uzandım.
"Bu kızın hırsı beni öldürecek biliyorsunuz değil mi?"
Cihan "Yine ne yaptı?" diye mutfağa doğru bağırdı sesini Asmin'e duyurabilmek için. Karşılığında Asmin mırıldanarak söylediği şarkının nakaratını bağırarak bizi duyup da takmadığını belli etti.
