Karanlık Mafya

Benim Kızım

Yağız Karahanlı

Salak adamlarım herşeyi berbat etmişti. O adamı ellerinden kaçırmalarına katlanamıyordum. Ben Yağız Karahanlı ve şimdiye kadar benim elimden kimse kaçamadı. Benim Dünyam da kimse yaptığının cezasını çekmeden yaşamamalıydı. Teyzesinin kızına tecavüz eden bu pislik hele en ağır şekilde cezalandırılmalıydı. Tam işinizi bitirin demek için arabanın camını açmıştım ki bizi izleyen biri olduğunu görmemle daha çok sinirlenmiş arabadan fırlamıştım.

Çok güzel bir kokusu vardı. Elinde telefonu görünce kendime gelmiştim. Biraz korkutmak dan zarar gelmez diye düşündüm ama bayilmasini da beklemiyordum. Hemen depoya götürmelerini emrettim. İçeri girmek istemiyordum adamlarımın siniriyle sert davranmaktan korkuyordum. Bu kız ilk görüşte ne yapmıştı bana böyle. Hayır hayır uzak durmalıyım. İçerden ilacim dediğini duyduğumda daha fazla dayanamadım ve içeri girdim yerde baygın yatıyordu. Kucakladığım gibi odama taşıdım. Doktor muayene ettikten sonra ayılmasını beklemeye başladım. O kadar masum uyuyordu ki kendimi onu izlerken buldum. Ayıldığı gibi konuşmaya başlamıştı. Acıktığını guruldayan midesinden anlayabiliyordum sus dedim tepsiyi uzatırken. Utana sıkıla yemek yemeye başladı. Gitmek istiyordu ve ben iyi olduğuna emin olunca onu gönderecektim. Onu odada bırakıp bahçede yarım kalan işi izlemeye gittim o şerefsize yardım eden arkadaşı şuan bahçem deydi ve adamlarım hakettiği cezayı ona veriyordu. Gözüme çarpan simayla gene sinirlenmistim. Allah aşkına bu kızın derdi neydi neden odada oturup beni beklemiyordu ki.
  

Artık ona güvenip onu buradan gönderemezdim babasından izin aldırdım ve kafamı toparlayıp düzgün bir karar vermek için kendime zaman tanıdım. Aslında hepsi bahaneydi gitsin istemiyordum belki de. Adını sormamla oda bana adımı sorunca afalladim. Cesaretli kızdı onca korkusuna rağmen. Israrla gitmek istiyordu ama haddinden fazlasını görmüştü bugün. Odaya gitmesini ve ben gelene kadar burnunu bile kapıdan çıkarmaması gerektiğini söyledim. Uyuyordu. Okadar saf okadar temiz okadar güzeldi ki. Onu izlerken için geçmiş. Birinin beni izlediğini farketmemle bileğine yapıştım. İstemeden korkutmustum yine onu. Ağzının ayarı yoktu bu kızın evet bunu anlamıştım. Hiç susmuyor üstelik bana hesap sorucak kadar da gerizekaliydi. Seçmek zorunda bırakıldığım hayatımı sorguluyordu. Sinirlerime hakim olmak için kolundan asılmamla kucağıma düşmüştü direk yapıştım dudaklarına. Ne karşılık veriyordu ne de beni itiyordu. Kokusu beni kendimden almıştı. Kafamı toparlamamla kucağımdan ittim ve hazırlanmasını söyledim arabada beklemeye başladım. Fazla korkmuştu ama evini nereden bildiğimi bile sormuyordu. Artık benim için çalışacağını ona görevler vereceğimi sanıyordu. Tabi ki onu pis islerimde kullanmayacağım. O bana masumluğuyla lazım. Onu bırakıp eve döndüğümde kısa bir duşun ardından kendimi yatağa attım. Uzun süre sonra bile hala kokusu odamdaydı ve ben onu düşünmekten uyuyamıyordum. O an aklıma gelenle hemen kalkıp arabama atladım. Onu uyurken izliyordum yıllardır bu kadar huzurlu hissetmemiştim. Bir süre sonra uyanmasıyla sadece ilk görevinin yarın olacağını söylemek için geldim diye saçma bir yalan uydurup yanından ayrılmıştım.

Okul çıkışı halletmesi gereken bir iş olduğunu sanıp yanıma gelecekti. Onu denemek için hiçte tarzına uymayan bir elbise alıp giymesini emrettim. Tabi ki benim masum kızım yanında eşya getirmiş ve gözüme girmişti. Aslında onu götürmek mantıklı değildi ama yanımda olsun istemiştim. Korkuyordu ama yanında ben vardım değil mi. Ona arabadan çıkmamasını gerekirse buradan kaçmasını tembihleyip mekana girdim. Kısa bir tartışmanın sonucu sinirime hakim olamayarak silahımı çekmiştim. Ayşem'in yanımda olduğunu unutmuştum. Arkamı dönmemle Arslan'ın Ayşem'in kafasına silah dayadığını gördüm. Ah salak kız arabadan inmişti nasıl düşünemedim ki ben bunu. Çok korkuyordu. Şerefsiz Arslan'ın Ayşem'in boynuna çizik atmasıyla sinirime hakim olamaz hale gelmiştim. Benim kızıma benim yanımda zarar veriyordu ve asla cezasız kalmayacaktı. Arkasından sessizce gelen adamımı görmemle kızıma   korkmamasını söyledim. Son sözü Yağız olmuştu. Bayılacağını anladığım anda silahımı ateşledim ve Arslan'ı omzundan vurdum. Yere düşen Ayşem'e koştuğumda Arslan iyi kaçmaya başladı. Kucağıma aldığım gibi arabaya koştum. Ona birşey olmasına asla izin vermeyeceğim diye yeminler ederken eve gelmistik. Ve evet benim güzel kızım ait olduğu yerde yatağımda uyuyordu. Doktorun söylediğine göre de streesden bayıldığını öğrendiğim için içim biraz olsun rahatlamıştı. Şimdi ise Arslan itini bulmanın  vakti gelmişti...