Karanlık Mafya

Gerçekler

Sırtımın sızlamasıyla derin bir nefes aldım. Dayak yemiş gibi her yerim ağrıyordu. Doğrulmaya çalıştım ama belimde ki kollar izin vermiyordu. Kıpırdamadan bir saate yakın öyle yattım. En sonunda tuvalete gitmek için uyandırmaya karar verdim. Arkamı dönüp baktığımda Yağız uyumuyordu. Boş gözlerle tavana bakıyordu.

_ Tuvalete gitmem lazım bırakır mısın?

_ Bana trip atma Ayşem.

_ Sana trip atmıyorum. Tuvalete gitmem lazım. Hem sen trip atarsam ceza verirsin demi?

Kendimi banyoya zor attım. Ağladığımı görsün istemiyordum. Nasıl bir sevgiydi ki bu. Seven insan böyle yapar mı sevdiğine. Kendimi toparlayıp çıktım banyodan. Eve gitmek için eşyalarımı toparladım. Yağız odada yoktu. Üzerimi de değiştirip aşağıya indim. Kahvaltı hazırlıyordu. Sanki dün hiç yaşanmamış gibi gülümseyerek gelip sarıldı. Hareketlerine anlam veremiyordum.

_ Hadi güzelim. Kahvaltını yap da çıkalım.

_ Aç değilim.

_ Ayşem sofraya otur.

_ Aç degilim dedim.

Bileğimden tutup çekmesiyle kucağına oturmuştum. O an kas katı kesildiğini hissettim. Nefes alışı bile değişmişti. Donmuş gibi sadece yüzüme bakıyordu. Nefes alış verişi hızlandı. Kalkmak için hareketlendiğimde daha da sıktı belimden.

_ Bana ne yaptığının farkında bile değilsin. Rahat dur Ayşem.

_ Ben birşey yapmadım ki...

_ Senin aldığın nefes bile beni kıvrandırırken bu söylediğin büyük saçmalık güzelim. Özür dilerim. Canını yakmak istemezdim. Senin tırnağın kırılsa canımdan can kopar benim. Saçının teline dünyayı yakarım. O şerefsizin sana elini sürdüğünü düşünmek beni insanlıktan çıkardı. Konu sen olunca kendimi kaybediyorum. Ben böyle bir adamım affet beni.

Gözlerim dolmuştu. Garip bir şekilde seviyordu beni. İşin komik kısmı bende garip bir şekilde seviyordum bu karanlık adamı. Sıkıca sarıldım sevdiğim adama. Kokusunda kaybolmak istedim. Bütün benliğimle ona karışmak istedim.

_ Seni seviyorum karanlık adamım...

_ Seni seviyorum gecemi aydınlatanım...

Güzel bir kahvaltı sonrası yola çıkmıştık. Yol boyunca yapmam ve yapmamam gerekenleri uzun uzun sıralanmıştı. Bir an bu deli adamla ne yapacam diye düşündüm. Hiç birşey önemli değildi. Gerektiğinden fazla seviyordum onu. Kapının önüne gelince minik bir öpücük verip indim arabadan. İçeri girene kadar kapıda beklemişti karanlık adamım.

_ O Ayşem hanımlar gelmiş. Biliyomusun yokluğun hiç de fark edilmiyor. Keşke gelmeseydin.

_ Sana da merhaba anne ve evet bende seni çok özledim. Bir duş alıp okula gidecem almam gereken notlar var.

Hemen duşa girip işlerimi hallettim. Üzerimi giyinirken Yağız'ı aradım. İlk çalışta açmıştı.

_ Ayşem. Birşey mi oldu güzelliğim?

_ Şey Yağız ben sana söylemeyi unutmuşum. Okula gitmem lazım hazırlanıyorum şuan haber vermek istedim.

_ Aferin benim akıllı kızıma. Kaçta biter işin seni ben alayım.

_ Bir iki saate biter ben seni ararım olur mu ?

_ Tamam birtanem. Dikkatli ol. Telefonun herzaman açık olsun.

Hızlıca evden çıkmıştım. Ela'ya okula geldiğimi bildirmek için kısa bir mesaj attığımda hemen bahçede buluşup olanları konuşmaya başladık. Büyük bir heyecanla beni dinliyordu. Derse girmek yerine bahçede sohbet etmeye devam ettik. O sırada bize yaklaşan Emir'i gördüm. Gelmemeliydi Yağız'a bir söz vermiştim ve aramız bozulsun istemiyordum.