Karanlık Mafya

İntikam

Gözlerimi açtığımda karanlıkla karşılaştım. Korkuyla yerimden fırladığımda Yağız'ın odasında olduğumu anlamamla biraz olsun rahatlamıştım. Usulca odadan çıktım aşağıdan oldukça gürültü geliyordu. Görünmemeye çalışarak dinlemeye başladım. Yağız deli gibi karşısındaki adamlara bağırıp duruyordu. O an ağzından çıkan cümleyle donup kalmıştım.'Benim' olana kimse zarar veremez diyordu. Nereden onun oluyordum ki o kim oluyorda beni sahipleniyordu. Ona bir zarar gelmediğini görünce biraz daha rahatlamış derin bir nefes almıştım. Ve bunun sonucunda da farkedilmiştim.

_Aysem iyimisin? Keşke kalkmasaydin.

_ Şey ben iyiyim sen nasılsın?

_ Beni boşver. Sana arabadan inme demiştim.

_ Bağırma lütfen ben silah sesi duyunca sana birşey oldu sanıp çıktım arabadan. Ve artık eve gitmek istiyorum.

_ Tamam seni evine bırakayım.

Yol boyu ikimiz de konusmamıştık. Allah'tan saat çok geç değildi ve babama hesap vermek zorunda kalmayacaktım. Araba durduğunda inmek için kapıya uzandım kolumu tutmasıyla korkmuştum kimbilir gene ne istiyordu.

_ Keşke hiç gitmek zorunda kalmasan Ayşem.  

_ Anlamadım.

_ Hiç merak etme bir süre sonra yanımdan hiç ayrilmayacaksın.   

Hızla arabanın kapısını açtım ve kendimi dışarı attım. Yüreğim ağzımda atıyordu. İçeri girdiğimde babam ile annem salonda TV izliyordu. Yanlarına gidip ufak bir selamlaşmanın ardından odama yönelim. Neyse ki soru sormamişlardı. Kısa bir duş alıp biran önce yatmak istiyordum. İşlerimi halledip saçlarımı kuruttuktan sonra odama girmemle şok oldum.  Yağız Karahanlı yatağımın yanında kucağında yastığımla oturuyordu.

_ Senin ne işin var burda?

_ Bana hesap sormaman gerektiğini daha kaç kere söyleyeceğim ?

_ Gecenin bir yarısı benim odamda oturuyorsun ve sormamam gerektiğini mi söylüyorsun. Git buradan hemen.

_ Canımı sıkma Ayşem. Yatağına geç ve uyu.

_ Şaka falan yapıyorsun değil mi hayır delirdiğini falan düşünmeye başlıyacam.

_ Canının yanmasını istemiyorsan hemen yatağına yat ve uyu.

_ Odamdan çık hemen.

_ Küçük kardeşin ne kadar da masum uyuyordur demi ? Bana yapmak istemediğim şeyleri yaptırma ve yatağına yat uyu.

_ Sen.. Sen gerçekten çok kötü bir adamsın. Senden nefret ediyorum Yağız Karahanlı.

Nasıl uyuyacağım. Üstelik bu manyak evimde ve odamdayken. Beni kardeşimle tehtid etmesi hiç adil değildi. Şuan onu öldürebilirdim gözüm dönmüştü resmen. Bide gözlerini üstüme dikip izlemesi yok mu. Allah'ım sanırım kafayı yiyiyorum. Düşüncelerimin arasında uyumuş kalmışım.
Uyandığımda Yağız yoktu. Korkuyla Odamdan çıkıp kardeşimin odasına koştum. Hala uyuyordu. Annem kahvaltıyı hazırlıyordu. Odama gidip üzerimi değiştirdim ve kahvaltıya indim.  Biraz kardeşimle ilgilendikten sonra babamın sorularına kısa cevaplar verip okula gitmek için evden çıktım. Sokağın köşesine dönmemle yine onu görmüştüm. Bu adam manyaktı.

_  Günaydın Ayşem.

_ Gerçekten inanmıyorum sana. Burda ne işin var ?

_ Bak Ayşem açık konuşcam. Bin şu arabaya biryere gitmemiz lazım. Ve artık bana hesap sormayı bırak.

_ Okula gitmem lazım. Seninle hiç bir yere gelmiyorum.

_ Sana gelir misin demedim. Geliyorsun dedim. Şimdi bin şu arabaya.

Kafayı yemek üzereydim. Yol boyunca hiç konusmamıştık. Birden hayatıma girmiş ve mahvetmişti.  Depo gibi bir yere geldiğimizde arabadan indik. Sessizce onu takip ediyordum. Elleri ayakları bağlı bir adamın olduğu odada durmuştuk. Arkası dönük olduğu için göremiyordum. Korka  korka Yağız'ın yanına ilerledim. Bu adam o gün beni rehin alan adamdı. Çok fazla dövülmüş eli yüzü kan içindeydi.

_ Tekrardan merhaba Arslan iti.

_ Ooo Yağız Karahanlı ve biricik fahişesi.

_ Düzgün konuş lan şerefsiz. Benim olana benden başkası dokunamaz sana bunu öğretmek için bugün burada toplandık ve sen bu işten kolay yırtamayacaksın.

_ Yağız ben gitmek istiyorum.

_ Hayır Ayşem o şerefsize yaptıklarımı sende göreceksin. Kimse sana dokunamaz.

_ Lütfen ben şahit olmak istemiyorum. En azından dışarda bekliyim.

_ Hayır dedim sana geç köşeye ve izle.

Birkez daha nefret etmiştim ondan. Adama işkence yapacaktı ve zorla bana izleticekti. Haketmisti belki ama asla böyle bir olayı kaldirabilicek kadar güçlü değildim. Ne olduğunu bilmediğim bir aletle Arslan'ın acı dolu çığlıklarıyla birlikte boğazımı kestiği elinin tırnaklarını tek tek sökmüştü. İçim kaldırmıyordu. Dışarı çıkmaya yeltendigimde gözleriyle beni durdurmuştu.  Elindeki demirle adamın sırtına çizdiği işaretler sonucu çığlıkları giderek artıyordu. Biran önce bitsin istiyordum. Adam acıdan bayılmıştı. Yağız hala durmuyordu. Belinden silahı çıkardı ve adamın kafasına sıktı.

_ Seeen.. Sen bir katilsin.

_ Benim olana kimse dokunamaz. Bunu o kafana sok Ayşem.

_ Ben senin değilim Yağız Karahanlı. Asıl sen bunu o kafana sok.

_ Sana zarar vermek istemiyorum. Benimsin diyorsam benimsin beni zorlama Ayşem.

_ Sen tam bir manyaksın ve ben senden nefret ediyorum. Asla da senin olmayacağım.

_ Çok geç Ayşem. Artık tamamen benimsin!

Peki şimdi ne olacak. Ayşem'i neler bekliyor hep birlikte bekleyip görelim. Beğeniyor musunuz bilmiyorum ama ben keyifle yazıyorum. Lütfen okuduktan sonra iyi ve kötü yorumlarınızı yazarsanız beni daha çok mutlu edersiniz. Oylamayı da unutmamanız dileğiyle 🙏💙