Karanlık Mafya

Balayı

Uzun bir aradan sonra yeni bölümle herkese merhaba vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu? Sizi çok seviyorum bu bölümü yeni okuyucumuz sevgili vaatdidingulum e armağan ediyorum umarım beğenirsin 🙏

   Yağız'a ait olduğunu öğrendiğim özel uçağa bindiğimizde heyecandan ölecek gibi hissetmem normal miydi ki ? Defalarca nereye gittiğimizi sormama rağmen hiçbir cevap alamamam da cabasıydı. Uzun süreceğini öğrendikten sonra benim uykumun gelmesiyle gecenin uzun süreceğini söyleyen Yağız uçağın başka bir bölümüne doğru eli tutup ilerledi. Rüyalarımda bile böylesini hayal edemeyeceğim bir odanın içine girip o güzelim yatağa ilerledik. Yüzümde bu adam benim dercesine aptal bir gülümseme göğsüne doğru uzandım. Kocaman elleriyle bana sarılıp sadece gözlerime bakıp burnumun üzerine minik bir öpücük koymuş gözlerini kapamıştı. 

Hala hayal gibi. Karanlık Adamım diye sevdiğim bu mafya babasının karısı olmuştum ve her şeyi bile isteye kabul edip bile bile  ateşe kendim yürümüştüm. Kafamdan geçen düşünceleri yok etmek istercesine sıktım kendimi. Düşünmemeliydim düşündükçe bir gün biteceği düşünceleri beynimi kemirmeye başlardı biliyorum. Gerginliğimi fark eden Yağız gözlerini açmış çatık kaşlarla bana bakıyordu. Masum olduğuna inandığım gülüşümü yüzüme yerleştirip soru sormamasını diledim.

* N'oldu güzelim sorun ne ?

* Sorun yok hayatım. Sadece nereye gideceğimizi düşünüyordum.

* Orası sürpriz gidince göreceksin. Bence nereye gideceğimizi düşünmek seni bu hale getiremez. Şimdi bana o güzelim aklından geçenleri söyler misin? 

Soru sormuyor resmen emrediyordu.  Gerçeği söyleyip söylememek arasında gidip gelirken bu adamın artık kocam olduğunu ve ona yalan söylememem gerektiğini bir kere daha içimden tekrarlayıp konuşmaya başladım.

* Kocammm.  Karanlık Adamım. Ne olursun beni yanlış anlama! Seni o kadar çok seviyorum ki şuan her şey resmen hayal gibi. Sen bir mafyasın biliyorum bu benim için sorun değil tanışmamız malum. Ben bile bile ateşe yürüdüm bile bile sana aşık oldum. Sorun yok aslında sadece hayal gibi geliyor bu kadar çabuk bu kadar hızlı ilerlememiz korkutuyor beni. Sonuçta öz anne babam bile vazgeçmiş benden ya bir gün gelip benden sıkılırsan ? Ya benden vazgeçersen. Ya ayrılmak zorunda kalırsak... 

*Şşşşşt. Balayına gidiyoruz Ayşem. Biz evlendik sen artık benimsin tıpkı ilk gün seni gördüğüm günde benim olduğun gibi. Evet bazen birbirimizi yanlış anladık ayrı kaldık ama buna bir daha izin vermem. Ben senin beni sevmediğini sanıyordum sırf bu yüzden gitmene müsaade ettim. Ama bir daha asla sevmediğini bile bilsem sen bir gün benden vazgeçsen bile ben gitmene izin vermem.  Ben kuralları olan bir adamım. Benim bir kalbim oluğunu bana tekrardan hatırlattın sen. Tekrarda seninle yaşamaya başladım ben. Bu saatten sonra ölüm bile ayıramaz bizi. Çıkar bunları aklından olur mu güzelim?

Soru sormuyor resmen konu kapandı diyordu. Bende öyle yaptım yüzüm tekrardan gülümsemeye başlayınca dudaklarıma kapanmasıyla karşılık vermeye başladım. Nefesi bile yaşama sevinci doldurur mu insanın içine. Nasıl tarif edilir bilemiyorum ama benim yaşamam için bu adamın nefes alması yeterli benim için. KEndimden geçmiş bir şekilde öpüşüne acemice karşılık verirken bir anda üşüdüğümü hissedip gözlerimi açtığımda bana masumca bakan Yağız' la karşılaşmayı beklemiyordum pek tabi....

* Varmak üzereyiz güzelim... Hadi kalkalım... Bana öyle bakma önümüzde kocaman bir haftamız var. 

* Utandırmasana beni ya. Tamam sen geç ben elimi yüzümü yıkayıp geliyorum.