သစ္ပင္ေလးေတြရွင္သန္ေစ (သစ်ပင်လေးတွေရှင်သန်စေ )

Tree 5.1

Part 5.1

"ကၽြန္ေတာ္က ညီေလးတို႔သိတဲ့အတိုင္း သုဘရာဇာသားပါ... အေမက အေဖေသသြားတည္းက သခ်ႋဳင္းမွာပဲေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရွာေကၽြးခဲ့တယ္... လူေသရွိ မီးရွိဳ႕... ဂူသြင္း... အုတ္ဂူ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပါ့... ပလတ္စတစ္ေတြလည္း ေကာက္ၿပီး ထမင္းဖိုးရွာရတယ္... ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကံဳရာလုပ္ရင္း ကားေမာင္းတတ္သြားတယ္... ဒါေပမယ့္ လာဘ္တိတ္တယ္ဆိုၿပီး ၾကာၾကာအလုပ္မခန္႔ဘူးေလ... ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ညီနဲ႔ညီမဆိုလည္း အႏွိမ္တအားခံရတယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ကို စပယ္ယာလိုက္လာရင္း သတင္းစာမွာေတြ႕လိုက္လို႔ အလုပ္ေလၽွာက္လိုက္တာ... မရမွန္းေတာ့ သိေနတယ္"...

"ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ခန္႔ဖို႔ ေခၚတာပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဆင့္အတန္းမခြဲျခားပါဘူး... လူသားခ်င္း ေဖးေဖးမမ ေနတတ္သူေတြပါ ကိုျမတ္သူ... ကိုျမတ္သူ အဆင္ေျပရင္ ေရွ႔လကစၿပီး အလုပ္စဆင္းပါ... စည္းကမ္းေတြကေတာ့ လူေတြ႕မွာ ေျပာထားတဲ့အတိုင္းလိုက္နာႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္က အလုပ္ထုတ္လို႔မရပါဘူး... ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူသားအခ်င္းခ်င္းပါ ကိုျမတ္သူ... ရံုးကလူေတြလည္း ကိုျမတ္သူ ကို မႏွိမ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပေအာင္ ဖန္တီးေပးထားပါတယ္"...

"ကိုျမတ္သူ ကို ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႔ပဲေခၚခိုင္းၿပီး ေကာ္ေဇာေပၚကေန ေလၽွာက္လာခိုင္းတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူတန္းစားမခြဲျခားဘူးဆိုတာ ျပခ်င္လို႔ပါ... ကိုျမတ္သူ လက္ခံမယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မန္ေနးဂ်င္းတို႔က ကိုျမတ္သူ မိခင္အတြက္ ေဆးဖိုး တစ္လႏွစ္သိန္း ေပါင္းထည့္ေပးမယ္... ကိုျမတ္သူ အေမ သားသမီးေတြနဲ႔ ေလာက္ငွေအာင္ပါ"...

"ကၽြန္ေတာ္... ကၽြန္ေတာ္"... y က ပိတ္ကာ... "ကိုျမတ္သူ ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့... ကိုျမတ္သူ အေမတို႔လို လုပ္ေပးမယ့္သူရွိလို႔ အေလာင္းေတြ ေျမက်တာ... မဟုတ္ရင္ ပကာသနနဲ႔မာနေတြၾကား ပုပ္သိုးေနမွာ..."

"ကၽြန္ေတာ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး... ဝမ္းသာတယ္ ညီ... အေမသိရင္ ေပ်ာ္ၿပီးငိုမွာ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆို ၾကမ္းျပင္မွာပဲထိုင္ရတာေလ... အခုလို အေကာင္းစားခံုမွာထိုင္ၿပီး သူေဌးနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ေနေနသာသာ ရပ္ကြက္လူႀကီးကေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တစ္ခြန္းထက္ ပိုမေျပာခဲ့ဘူး... အျမဲအႏွိမ္ခံရတာေလ... အလုပ္ရၿပီဆိုေတာ့ အေမတအားေပ်ာ္မွာ... အခုလို အေကာင္းစားကားေတြကို ေမာင္းခြင့္ရတာသိရင္ ပိုေပ်ာ္မွာ... ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အတြက္ အစ္ကို ကန္ေတာ့ပါရေစ"...