EP-38

22.5K 3.2K 736
                                    

ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ ေရကူးကန္အနား ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့မည့္ ပုိင္ေဇ့ကို

"မသြားနဲ႔ ... လႊတ္ထားေပးလိုက္ပါ၊ ကိုပုိင္ေဇ ေျပာလည္း ထိေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး"

မ်က္ရည္ကုိ သုတ္ဖယ္ၿပီး ေအးေအးလူလူေျပာႏုိင္ေသာ မမႏုိင္မွာ အံ့ၾသထိတ္လန္႔ ေျခာက္ျခားျခငး္မ႐ွိ။ ပကတိ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ တည္ၿငိမ္လ်က္။

ဒီအေျခအေနမ်ိဴ းကို အေတြ႔အႀကဳံေတြ မ်ားလြန္းသြားလို႔လား .....

တည္ၿငိမ္ေနေသာ ေမ့,ကို မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါလ်က္ စိတ္သက္သာရာ မရသြား။ ေမ့ ရင္ထဲမွာ အဘယ္မွ် ပြန္းပဲ့လႈိက္စားေနမလဲ စာနာမိလိုက္႐ုံ ကုိယ္ႏွလုံးသားကို ျခစ္ႏွင့္ ျခစ္ခ်သလို ဆက္ဆက္ခါ နာက်င္ရသည္။  

ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္အဆက္ျဖတ္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကုိလည္းေကာင္း၊ အတင္းကို ဟန္ေဆာင္မူပို အသဲမာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ မမႏုိင္ကုိလည္းေကာငး္ တစ္လွည့္စီၾကည့္လ်က္ ေနာက္ဆုံး မမႏုိင္လက္ကုိ ဆဲြေခၚလာခဲ့သည္။

"ပုိင္စီးဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"

"လပုိင္းေလာက္ပဲ ႐ွိပါေသးတယ္"

လက္ပုိက္လ်က္ အေ႐ွ ႔က ပန္း႐ုံကိုေငးကာ ေျဖေသာမမႏုိင္သည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္။ ႐ႈး႐ႈး႐ွား႐ွားျဖစ္ေနေသာ ပိုင္ေဇကသာ အလြန္အၾကဴး ႐ုပ္ပ်က္ေနသည္။ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ။ ပါးစပ္အေဟာင္းသား အေၾကာင္႐ိုက္သြားသည္။

"ဒီအတုိငး္ ၾကည့္ေန႐ုံပဲလား၊ ဘာမွမလုပ္ဘူးလား"

"ခင္ပြန္းကို မွီခိုေနတဲ့ မိန္းမပါ၊ သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္၊ သူ႔လုပ္စာထုိင္စားၿပီး သူ႔ကို အာမခံခ်င္ပါဘူး၊ ေယာက္်ားေကာင္း ေမာင္းမတစ္ေထာင္ စကား႐ွိေသးတာပဲ၊ ေမာင္းမတစ္ေထာင္အစား ေမာင္းထီးတစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိတဲ့ ကၽြန္မခင္ပြန္းပါ၊  အစ္ကုိအရင္းျဖစ္ေနပါေစဦး ... ကၽြန္မတို႔အိမ္ေထာင္ေရးကို လက္လြတ္စပယ္ မေျပာပါနဲ႔"

မမႏိုင္ မ်က္ႏွာထားတင္းတငး္နဲ႔ ခပ္တည္တည္ ေျပာလုိက္သည္။

အတိတ်​တစ်​ခု၏ ​ခြေရာ​ကောက်​​ကြောင်​းWhere stories live. Discover now