Multimedya : Alya ve Savaş
☘
Birisi boğazımı sıkmış gibi nefes alamıyordum. Bileklerime görünmez bir kelepçe takılmış gibiydi. Yutkunmaya çalıştıkça boğazıma iğne batıyormuş gibi oluyordu.
"Ne evlenmesi?"
"Evleniyoruz dedim bitti!"
"Ne demek bitti? Ben evlenmek istemiyorum!"
"O sesini yükseltme bana! Sana fikrini soran oldu mu?"
Ayağa kalkıp derin bir nefes aldım.
"Bir anda nerden çıktı şimdi? Niye evleniyoruz?"
"Öyle olması gerekiyor. Lafı uzatma."
"Ama-"
"Kes sesini!" diye bağırdığında yerimden sıçradım. Kollarımdan tutup beni kendine çekti. Burunlarımız birbirine değecekti.
"Bak ufaklık. Ben bana itiraz edilmesinden hiç hoşlanmam. O yüzden dediğimi yapacaksın."
"İstemiyorum."
"İsteyip istememen umrumda değil. Yarın akşam evleniyoruz."
"Asla! Ölürüm de seninle evlenmem!"
"Kapat çeneni. Hadi şimdi yat uyu. Son bekar gününün tadını çıkar."
Hiçbir şey demeden odadan çıktığında kalakaldım. Onunla asla evlenmeyecektim. Bu gece kaçmalıydım.
Pencereyi açıp aşağı baktığımda korumaların ileride gülerek bir şey konuştuğunu gördüm. Yüksek olmadığından o anlık cesaretle aşağı atladım. Dizim acımıştı ve kanıyordu.
Kalkmak için hamle yaptığımda canım acımıştı ve kıpırdayamamıştım.
Zar zor ayağa kalktığımda koşmaya başladım. Ama sendeliyordum. Duvarı dönünce sert bir şeye çarptım. Kafamı kaldırdığımda Savaş dümdüz bir ifadeyle bana bakıyordu. Alnımı ovuşturdum.
"Nereye ufaklık?"
Bir şey demeden kafamı öne eğdim. Kolumdan tuttu ve sürüklemeye çalıştım. Dizim acıdığında acıyla inledim.
Savaş bana baktı. Kafasını 'noldu' der gibi iki yana salladı. Dişlerimi sıktım.
"Dizim."
Gözlerini bacaklarıma çevirdiğinde yüzünü buruşturdu ve beni hızla kucağına aldı. Ellerimi omzuna koydum.
"Ölürsün dimi? Bir kere de lafımı dinlesen ölürsün."
Söylene söylene beni odaya götürdü. Yatağa oturttu. Sonra banyoya girip ilk yardım çantası getirdi.
"Ben hallederim." dedim elimi çantaya uzatarak.
"Senin yapman gerekseydi sana verirdim zaten. Çok konuşma. Akşam akşam delirttin yine beni."
Beni kollarımdan tutup ayağa kaldırdı. Sonra pantolonumun düğmesini açtı.
"Napıyorsun ya?"
"Pantolonu dizine kadar nasıl sıyıracağım? Aptal mısın sen?"
"Ben çıkartırım."
Pantolonu çıkarmak için eğildiğimde yine canım acıdı. Savaş ise bıkkınlıkla nefesini dışarı verdi.
"Yapamıyorsun işte. Niye bu kadar direniyorsun anlamıyorum."
Bir çırpıda pantolonu çıkardı ve beni yatağa sert bir şekilde oturttu.
YOU ARE READING
VAVEYLA (TAMAMLANDI)
General Fiction"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."
