☘
Koridorun başındaki kadın bize doğru gelmeye başladı. Savaş kollarını yanımdan çekti.
"Ne işin var senin burda?" dedi dişlerinin arasından.
"Vurulmuşsun oğlum, daha yeni haberim oldu. İyi misin?"
Savaş'ın kaşları hayretle havaya kalktı.
"Sen bunun için mi geldin?"
"Savaş, ayrılmamızın sorumlusu ben değilim."
"Neyse ne, iyiyim ben. Sende defol git."
Gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı. Annesine böyle bir şey söylemelimiydi gerçekten?
"Oğlum yapma böyle, neden izin vermiyorsun yanında olmama?"
"Bu zamana kadar olmadığın gibi bundan sonra da olma."
"Oğlum."
"Bana oğlum deme."
Savaş'ın annesi bakışlarını bana çevirdi.
"Sen karısı mısın?" dediğinde kafamı salladım. Ha şey demeyi unuttum. Maalesef karısıyım.
"Savaş, bir yere oturup konuşalım mı?"
"Ben sana git diyorum, sen bana konuşalım diyorsun."
"Neden beni anlamak istemiyorsun? Bunca zaman yanında olmamam benim suçum değil. Bunu sende biliyorsun."
"Senin suçun ya da değil. Ne olursa olsun gelmeliydin. Bir anne çocuğunu kimseye bırakmamalı. Bu sen olsan bile."
"Peki benim neden gelemediğimi babana sordun mu hiç?"
"Sormadım. Ne babama, ne de başkasına sormadım. Çünkü beni bırakıp giden birisinin peşine düşmem ben!"
Hadi be ordan. Kapımda kim yattı?
"Ben seni bırakmadım! Baban yüzünden oldu her şey!"
"Babam yüzünden oldu? Madem bu kadar nefret ediyordun, Duru nasıl oldu peki? Leylekler mi getirdi?"
Demek ki Duru'yu terk ettikten sonra mı doğurmuş?
"Konumuz bu değil! Konumuz benim haklı olduğumu bilmen!"
"Umrumda değilsin tamam mı? O yüzden git."
"Savaş yapma, içten içe bana deli gibi sarılmak istediğini biliyorum. Küçüklüğünden beri bana düşkünsün sen."
"Ama şimdi değilim." dediğinde annesi sustu. Savaş devam etti.
"Ben seni yere göğe sığdıramazken, gençliğimin hatası olarak kalmak senin tercihindi."
"Beklemedin mi hiç beni?"
"En kötü gecemde yanımda mıydın? Sana ihtiyacım olduğunu bile bile sırt çevirmedin mi bana? Bana bunları yaşatan birini beklemek aptallıktır."
Ardından hızla elimden tutarak beni odaya soktu ve kapıyı kapattı. Tam konuşacakken elini kaldırdı ve beni susturdu.
"Bir şey sorma." dedi ve elimden tutup koltuğa götürdü.
Yattı ve beni üstüne çekti. Saçlarıma bir öpücük kondurduğunda bende kafamı boynuna gömdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLA (TAMAMLANDI)
General Fiction"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."
