VAVEYLA (TAMAMLANDI)

19. Bölüm

☘

Dağ yolunda arabayla ilerliyorduk. Neredeyse İstanbul'un dışına çıktığımızdan eve gitmemiz uzun sürecekti.

Araba tümsekten geçerken hepimiz zıpladık. Savaş bir anda yüzünü buruşturdu.

"Noldu?" dedim ve ona yaklaştığımda bacağının kanlı olduğunu gördüm.

"Yaralısın!"

"Önemli bir şey yok."

"Ne demek önemli değil? Hastaneye gidelim." dediğimde sıkıntıyla nefesini dışarı üfledi.

"Hastane falan yok. Eve gidiyoruz."

"Ama."

"Uzatma Alya."

Gözlerimi devirdim ve cama döndüm. Sonrası yok, uyuyakalmışım.

~

"Alya hadi geldik."

"I-ı."

"Hadi kalk. Şimdi yaralıyım kucaklayamıyorum seni."

"Tamam." diyerek arabadan indim. Gözlerim yarı kapalıydı. Eve girip odamıza çıktığımız gibi kendimi yatağa attım.

Sabah uyandığımda gözlerimi ovuşturdum ve yan döndüm. Savaş tekli koltuğa oturmuş bacağına pansuman yapmaya çalışıyordu. Kalktım ve yanına gittim.

"Dur ben yapayım." diyerek elindeki malzemeleri alıp yere oturdum ve yarayı güzelce temizledim.

"Nasıl oldu bu?" dedim sargı bezini sararken.

"Bunu öğrenmeni gerektirecek kadar çok kalmayacağım." dediğinde kafamı kaldırıp ona baktım. İlk tanıştığımızda böyle demişti.

"Unutmadın mı?"

"Unutmadım. Seninle olan hiçbir şeyi unutmam." dediğinde kafamı aşağı eğdim. Ama o nazik bir hareketle çenemden tutup ona bakmamı sağladı.

"Sen? Sen unutuyor musun?" diye  fısıldadı. Derin bir nefes alıp yutkundum.

"Unutmadım. Mesela bunu ömrüm boyunca unutmayacağım." dedim ve eşofmanımı yukarı sıyırıp bacaklarımdaki izleri gösterdim.

Yutkunup gözlerini kaçırdı. O sırada bende pansumanı bitirip kalkmıştım.

Odanın kapısı açıldı ve çığlık atarak Duru içeri girdi.

"Abii!"

Duru hemen girip Savaş'ın sırtına atladı.

"Noluyor Duru, ne bağırıyorsun?"

"Abi aşağıda! Kocaman!"

"Ne kocaman? Kim var aşağıda?"

Duru sırtından indi ve önüne geçti.

"Kocaman abi! Kafam kadar!"

"Neymiş o büyük olan?"

"Böcek abi! Kocaman!"

Savaş gözlerini devirirken ben kahkaha atıyordum.

"Nolur al onu."

"Korumalardan birine söylesene kızım. Ne diye buraya gelip bağırıyorsun?"

"Olmaz abi. Utanırım. Hadi sen bak."

Savaş söylene söylene odadan çıktığında Duru hemen kolumdan tutup yatağa oturttu.

"Sonunda gitti. Artık anlatabilirim. Abim hemen gelmez."

"Ne diyorsun Duru? Yoksa sen.."

"Evet, böcek falan yok tabiki. Yalnız kalalım diye öyle dedim. Hastaneye gidersen göremem seni."