Porzucony

Chapter 16

- Harry! Ginny! Tu jesteście!

- Czekaliśmy na was!

- Przepraszamy.

- Wysiedliśmy przed wszystkimi i jechaliśmy powozem z Draco.

- Dupkiem.

- Ron! - Harry i Ginny tylko obserwowali, jak Hermiona goni Rona, aż do szkoły.

- Nigdy ich nie zrozumiesz. - Harry westchnął i uśmiechnął się lekko do Ginny. 

- To już wiem od kilku lat, ale dzięki, Gin.

- Pewnie. - Ginny chwyciła dłoń Harry'ego z wielkim uśmiechem. - Chodź. Powinniśmy już iść do środka.

- Dobrze... - Harry pozwolił dziewczynie ciągnąć się do szkoły i przez zatłoczony hol wejściowy do Wielkiej Sali.

- Spróbujesz usiąść obok Rona, czy nie? - Zapytała Ginny, wskazując na Rona, który na nich patrzył.

- Usiądę z Neville'em. Wygląda na pół martwego. - Neville Longbottom rzeczywiście wyglądał źle. Nawet bardzo. Jego mina wyrażała zmęczenie i smutek. Tiarę miał przekrzywioną, a jej czubek opadał na bok.

- Tak... Zastanawiam się, co go tak przybiło w tym roku. - Ginny i Harry usiedli naprzeciw siebie, Harry obok Neville'a.

- Hej, Nev. Coś cię stało? - zapytał, poprawiając tiarę przyjaciela.

- Tylko babcia. - Neville westchnął smutno. - I jeszcze musiałem jechać w przedziale ze Ślizgonami. - Harry spojrzał na niego ze współczuciem.

- Biedaku... - Neville uśmiechnął się do Chłopca-Który-Przeżył.

- Dzięki, Harry.

- Po to są przyjaciele, Nev.

- Harry!

- Co? - Ginny wskazała na miejsce, gdzie siedział Snape, a Harry podążył wzrokiem za palcem przyjaciółki skierowanego po lewo od Snape'a. Ubrany w ślizgońską zieleń i srebro, siedział przebrany Tom Marvolo Riddle. Miał jasne oczy i ciemnobrązowe włosy. Harry zbladł gwałtownie, otwierając szeroko oczy.

- Stało się coś? - Zapytał Neville.

- Nasz nowy nauczyciel Obrony. Harry i ja go znamy! - Ginny jęknęła. - Och, co on sobie myślał?

Tom?

Cześć kochanie. Powiedziałem, że niedługo się zobaczymy, prawda? Odpowiedział radośnie Tom.

W końcu doszczętnie oszalałeś?

Może. Ośmielę się powiedzieć, że bez owocnej pomocy Freda i George'a nigdy nie zyskałbym zaufania Dumbledore'a. Wie tylko, że jestem Aurorem oraz przyjacielem bliźniaków i twoim.

Na Merlina. Oszalałeś całkowicie.

Właśnie to chciałem ci powiedzieć, kochanie.

Tom?

Tak?

Jesteś znowu pijany?  Śmiech Toma wypełnił wszystkie zmysły Harry'ego, a młodszy czarodziej zwrócił swój wzrok na Neville'a i Ginny.

- Fred i George musieli mu polecić pracę - mruknął Harry.

- Ta dwójka... - Ginny westchnęła, kręcąc głową.

- Czy nie jest przypadkiem Ślizgonem? - zapytał nerwowo Neville.

- Jest. - Harry skinął głową. - Ale nie powinien być taki zły. W końcu dogaduje się ze mną, Ginny, Fredem i George'em, a my jesteśmy czystej krwi Gryfonami.