Doc. |NamGi

Bl|9

1k olmuşuz 🎉🎉 Bende bunun şerefine 1142 kelimelik bir bölüö yazdım. Daha çok geçiş bölümüne benzedi. İki açıklamam var onlarıda yapayım hemen.

* = beyin cerrahisini ilgilendiren bir sempozyum.

** = bu da kardiyolojiyi ilgilendiren bir konferans diye hatırlıyorum.

İyi okumalar 💜💜

Toplantı odasında toplanmış tüm cerrahlar merakla bu acil toplanmanın ne olduğunu merak ederek tahminlerde bulunuyor, farklı ve gereksiz fikirler yürütüyordu. Sağ tarafımdaki Namjoon sessizliğini koruduğu için ona şükrettim. Çünkü diğer cerrahlardan farkı kalmazdı o zaman gözümde. Dönüp ona baktığımda gözlüklerini burnundan yukarı itti ve kollarını göğsünde birleştirdi. Kafasında harika bir Fransız şapkası vardı. Yani eğer yanlış bilmiyorsam şu ressamlara özgü olandan. Gri saçları şapkanın altında kalıyor ve yüz hatlarını sergiliyordu şapka. Bakışlarımı farketmiş olacak ki kafasını bana çevirip belli belirsiz gülümsedi. Birlikte ameliyata girdiğimizden beri aramızda garip bir şeyler vardı. Farketmiştim ki birlikte çalıştığımızda mükemmel bir koordinemiz varmış. Tıpkı tıkırında işleyen bir saat gibi.

"Sende sıkıldın değil mi?" yönelttiği soruyla yavaşça kafamı salladım.

"Toplantı talebi başkan beyden gelmiş olmasaydı burada biraz daha durmazdım." odanın içinde boş bakışlarını gezdirirken 'u' şeklindeki masa herkesle temas kurmak için oldukça idealdi.

"Siz...yakın mısınız? Yani başkan beyle." sorusuna sadece omuz silkmekle yetindim.

"sayılır. Bende bilmiyorum." kaşları yukarı kalkarken göğsünde bağladığı kolları ve gerilen kasları dikkatimi çekmişti ama belli etmek için hiçbir sebep yoktu bunun için.

"Nereden tanışıyorsunuz?" saatimi kontrol ederken hislerimi ele vermemek adına ona bakmadım.

"Annemin yakın bir arkadaşıydı." bu onun için yeterli bir cevapmış gibi kısaca onaylamakla yetinmişti bizde böylece başkan bey gelene kadar sessizliğimize dönmüştük.

Hastanemizin başkanı odaya girdiğinde arkasından sekreteri onu takip etti. Hepimiz ayağa kalkıp eğilerek başkan beye selam verdiğimizde başkan bey tüm masaya hakim olabileceği bir konumda olan kürsüye çıkmıştı. Yerime yerleşip bu toplanmanın amacını duymayı bekledim.

"sizi burada toplamamın amacını merak ediyor olmalısınız." hepimizle göz teması kurarken devam etti.

"Hastane olarak yoğun bir tempomuz olduğunu biliyorum, şuan sizi acil bir toplantı isteğiyle buraya getirmiş olmamı mazur görün lütfen." derin bir nefes alırken arkasında bekleyen sekreterinden iki tane dosya aldı.

"Neyse, söylemek istediğim şey... Bu yıl ki Multidisipliner Nöroendokrin Tümör Sepmpozyumu* Macaristan da yapılacak." gözleri benim ve Namjoon'un üzerinde durduğunda gelecek olan cümleleri tahmin etmekte gecikmedim. Katılmamız istenecekti.

"Hastanemiz başarılı iki doktora ve harika bir ekibe sahip bu konuda. Bu yüzden bir hafta içinde Macaristandaki sempozyumda bizi ve hastanemizi tanıtmalarını istemekteyim." emrivaki olduğu için ağır bir şekilde kafamı sallamakla yetindim. Bunu başbaşa konuşmak daha uygundu.

" Toplantıdan sonra tüm bilgileri konuşmak üzere odamda olacağım. " sonra elindeki dosyayı kürsüye bırakarak diğer dosyayı açtı.

" Ve ah unutmadan... İlk defa gerçekleşecek olan SCAI MENATA Mentor Course'a** da Macaristan ev sahipliği yapmayı kabul etti." dosyaların ikisini de sekreterine geri verdiğinde sekreter hanım hemen dosyalardan birini Namjoon'a verdi diğerini ise masanın başka tarafında oturan tanımadığım kardiyolog ekibine.