Doc. |NamGi

Bl|34 FİNİTO

Bölüm final bölümü olduğu için en sonda ufak bir konuşma yapacağım, iyi okumalar. 🖤🖤

KIM NAMJOON

Omzumu kapıya yaslamış Yoongi'nin hastalarına olan ilgisini izliyordum. Ameliyata girecek hastasının endişesini tüm profesyonel cevapları ile yatıştırıyor ve ameliyatın iyi olacağını söylüyordu. Kendine olan bu güvenini sevdiğim için kollarımı göğsümde bağlamış ve ufak bir mola vererek onu izlemeye koyulmuştum. Dinlenmek adına biraz onu izlemek yeterliydi, her şeye iyi gelirdi sanki. Hastasının önünde hafifçe eğilmiş ve daha sonra tekrar geleceğine dair bir şeyler söylemişti. Arkasını döndüğünde beni görmüş ve buna hiçte şaşırmamıştı. Hastanede de olsak onu yanımdan ayırmak, yanından ayrılmak istemiyordum.

Adımlarımı onunkilere tuttururken ellerimi önlüğümün ceplerine yerleştirdim.

"Akşam yemeğe mi çıksak?" bir süredir evde fazla vakit geçirmiştik ve dışarıda bir şeyler yapmak güzel bir değişiklik olurdu. Yoongi omuz silkerek elindeki dosyaları koltuk altına sıkıştırmıştı.

"Bildiğin güzel bir Çin lokantası varsa hayır demem." Gülümseyerek hemen seçeneklerimi değerlendirmeye başlamıştım bile. Koridoru döndüğümüz sırada etrafta kimsenin olmadığını görmüş ve Yoongi'yi kendime çekip saçlarının arasına minik bir öpücük bırakmıştım. Ani hareketimle sendeleyen Yoongi'nin bedeni benimkine çarpmış ve şaşkınlığını fırsat bilerek bir öpücük de yanağına kondurmuştum.

"Hemen düşünmeye başlıyorum."

>>>>

"Şuradaki dokuyu görüyor musun?" elimdeki neşteri dokuya yaklaştırmadan bölgeyi kaba bir şekilde gösterdim. Taehyung'un önümüzdeki vakayı iyice anlamasını istediğim için hafifçe yana çekilmiş ve görmesini sağlamıştım.

" 3. Evre, Ependimal tümör." onaylamak adına kafamı sallamış ve başlayacağı bölgeyi göstermiştim. 2. Evre ependimal tümör genel bir durumdu fakat üçüncü evreye geçen bu tümör sorun çıkarabiliyordu. Bu yüzden cerrahi müdahale burada devreye giriyordu.

"Bu yüzden olabildiğince temizlememiz gerekiyor bölgeyi." Taehyung kesin bir şekilde kafasını sallarken üzerimdeki bakışlara aldırmamıştım. Yukarıda ameliyatı izleyen doktorlar arasında Namjoon da vardı, beni ve çalışmamı izlemeyi seviyordu tıpkı benim onun becerikli ellerini izlemeyi sevdiğim gibi... Operasyon odasındaki sesi dikkatle ayarlanmış müzik değişirken yerini alan başka bir klasik parçayla işime odaklanmak için hazırdım.

"Başlayalım."

>>>> 6 ay sonra

KIM NAMJOON

Yoongi huysuz bir şekilde peşimden gelirken parmaklarımı onunkilere sıkıca kenetlemiştim, ara sıra hastaneyi bıraktığımız için huysuzluk yapıyordu. Haliyle de onu yatıştırmak bana kalıyordu. Gülümseyerek yüzüne baktığımda huysuz ifadesi biraz yumuşar gibi olmuştu.

"Bebeğim, hastanede koca bir ekip beyin cerrahı yokmuş gibi davranma, bizsiz de gayet idare edebilirler." Yani onsuz... Çünkü ben tatile çıkmadan önce hastane ile olan ilişkimi kesmiştim. Hastanedeki iki yıllık süremi doldurmuştum, başkan bey anlaşmayı yenilemek istediğini belirtsede biraz kendime zaman ayırmak istediğimi söylemiştim. Eh, daha çok Yoongi'ye zaman ayırmak diyelim biz ona. Yine de benim gibi bir yeteneği kaybetmek istemediği için başka hastanelerle de konuşabileceğini söylemişti. Aslında henüz bir planım yoktu, bu yüzden de bunu Yoongi'ye söylememiştim. Şimdilik gizli kalacaktı. Şimdilik...

"Şimdi bunu düşünmenin vakti değil. Gel bakalım, artık bizi bekleyen tekneye binelim." Evet, bir tekne kiralamıştım. Bizim için güzel bir tatil olması adına elimden geleni yapıyordum. İtalya'da yanımda sevdiğim adamla harika bir tatilden başka istediğim bir şey yoktu. Teknede bizi karşılayan görevlilere ufak bir selam verirken Yoongi'yi ön tarafa yönlendirmiştim. Birazdan Adriyatik denizine açılacaktık ve harika bir akşam başlayacaktı.