Opowiem Ci jak...

Jak Najdalej.

Stałam w pełnym słońcu i czekałam na taxi. Kiedy w końcu przyjechała byłam już prawie spokojna. Poprosiłam kierowcę o to by jechał powoli, w końcu nigdzie mi się nie spieszy. Za kierownicą siedział młody chłopak, który przyglądał mi się z błyskiem w oku.
-Chyba fajna była impreza. - zagadał mnie
-nie to nie tak - próbowałam mu przerwać
-jasne- burknął- Swoje wiem. Już niejedną taką odwoziłem do domu.
- Proszę zachować swoje uwagi dla siebie, dobrze. Nie mam dziś ani nastroju, ani chęci na docinki.
- ok, ok. To Pani płaci.
Dalszą drogę jechałam w milczeniu. Przez okno widziałam mijając mnie dobrze znane widoki. Park gdzie spacerowały całe rodziny, lokalny sklepik i Pana spod 6 ze swoim pieskiem. Kiedy w końcu dotarliśmy taksówkarz wyskoczył z auta i otwarł mi drzwi od  auta. Bez słowa wziął moja torbę i pomógł mi ja zanieść do góry. Był znacznie wyższy niż myślałam. Jego umięśnione i opalone ramiona z łatwością poradziły sobie z moją wielka torbą. Miał na sobie białą koszulkę i jeansy. Nie wyglądał na kogoś kto na co dzień siedzi za kółkiem. Postawił moja torbę przed drzwiami.
-Przepraszam. Nie powinienem Cię osadza. Całą noc jeździłem z małolatami z dyskoteki. Pewnie dlatego... Zresztą... Miłego dnia
-ale nie zapłaciłam za kurs.
-następnym razem - puścił mi oczko i zbiegł ze schodów.
Palant, pomyślałam, ale przynajmniej miałam darmowy kurs.
Weszłam do mieszkania i rzuciłam się na łóżko. Nie, nie płakałam jakoś nie było mi żal. Zdałam sobie sprawę, że spadł mi kamień z serca. W torbie słyszałam jak dzwoni mój telefon. Nie chciałam go odbierać. To pewnie on dzwoni z przeprosinami. Ale nie, ja już nie chcę ich słyszeć. Paradoksalnie to właśnie dziś był ze mną szczery i powiedział to co ja już czułam od dawna. Nie pasujemy do siebie. Starałam się, ale widzę że to nie ma sensu. On szuka raczej kury domowej, a ja zdecydowanie się na nią nie nadaję. Wzięłam prysznic i wrzuciłam do prania ta brudną sukienkę.