ဘတ္ဟြၽန္း ဒီေန႔ အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူတူ
ေက်ာင္းလစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲေလ်ွာက္လည္ ၊ အက်ႌတထည္
စီဝယ္ဖို႔လဲ စိတ္ကူးထားၾကတယ္ ။ သူတို႔ ေက်ာင္းယူနီ
ေဖာင္းေတြနဲ႔ပဲ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းလာၾကၿပီး
ဗိုက္ျဖည့္ၾကဖို႔ ဆိုင္လိုက္႐ွာၾကသည္ ။ အတန္းလစ္လာ
တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္
ေနတဲ့ပံုပဲ ။ ဒီလိုမ်ိဳး ေက်ာင္းလစ္ၿပီး ယူနီးေဖာင္းနဲ႔ပဲ
ေလ်ွာက္သြားၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနတယ္ေလ ။
" ဘတ္ဟြၽန္း ငါတို႔ ဒီဆိုင္မွာထိုင္ၾကတယ္ ဒီက အ
စားအေသာက္ေတြက အရသာမဆိုးဘူး "
သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ ဒီဆိုင္ေလးထဲပဲ ဝင္
ထိုုင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲ
ေရာက္လာၿပီး ေလ်ွာက္သြားေနၾကရတာက ႐ွက္စရာ
မေကာင္းပါဘူး ။ ဒါက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ေလ ။
ဆိုင္ေလးက လူ႐ွင္းေနတာေတာ့ သက္ေတာင့္သက္
သာေနႏ္ိုင္ၿပီး နားလဲေအးတယ္ ။
" ဘတ္ဟြၽန္း လာ ငါတို႔ဓာက္ပံု႐ိုက္ၾကရေအာင္ "
" ေတာ္ပါကြာ ေက်ာင္းလစ္လာတာ ဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္
ဘူးေနာ္ ဗိုက္ဆာေနလို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါကြာ "
အတန္းေဖာ္က သူ႔ဘာသာ တေယာက္ထဲ ဓာက္ပံုရ္ုိက္
ေနတာကို ဘတ္ဟြၽန္း ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူး ။ သူ ဗိုက္ဆာ
ေနတာမို႔ မွာစရာ႐ွိတာကို အျမန္မွာေနလိုက္တယ္ ။ ၿပီး
ရင္ သူတို႔ေတြ အက်ႌတထည္ေလာက္ တူတူဝယ္ၾကဦး
မယ္ ။ မွာထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို ေစာင့္ေန
တုန္း ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႔ ဆိုင္ထဲက အျပင္အဆင္ကို လိုက္
ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ။
ဘာရယ္မဟုတ္ ဆိုင္အဝကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
တံခါးကို တြန္းဖြင့္လို႔ ဝင္လာတဲ့ သူဟာ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕
တေယာက္ေသာသူျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့၏ ။ ဝိုင္းစက္ေနတဲ့
ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႔အတူ ဟဝိုင္းသြားတဲ့ ႏူတ္
ခမ္းေလး ။ သူ႔ကိုယ္တျခမ္းပါ ေစာင္းသြားတဲ့အထိ သူ
ဆိုင္အဝကို အသည္းအသန္း ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ဒီကိုေရာက္လာတဲ့ သူက ေက်ာင္း
ယူနီေဖာင္းနဲ႔မဟုတ္ေနဘဲ အျပင္အဝတ္အစားနဲ႔ ျဖစ္
ေနခဲ့သည္ ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္
ေလာက္ထိ တိုက္ဆိုင္လိုက္ၾကသလဲ ။ ေက်ာင္းမတက္
ၾကဘဲ ဒီလိုေနရာမွာ တူတူလာဆံုေနၾကရတယ္လို႔ ။
ေယာလ္ရာ! ! ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထေတာင္
ေအာ္ပစ္ခ်င္မိတဲ့အထိပဲ ။
