ဒီေန႔တေန႔လံုး ဘတ္ဟြၽန္း စာကို စိတ္ဝင္တစား သင္ေန
ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုး အတန္းခ်ိန္ တခ်ိန္ပဲ က်န္ေတာ့၏ ။
ေနာက္တန္းမွာ စုျပံဳစုျပံဳ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေနတဲ့ သူ႔ အ
တန္းေဖာ္ေတြကို ဘတ္ဟြၽန္း လစ္လ်စ္႐ွဴထားၿပီး
ေနာက္ဆံုးအတန္းခ်ိန္အတြက္ ဆရာဝင္မလာခင္ နား
ၾကပ္တပ္ၿပီး ေမွာက္အိပ္ေနလိုက္သည္ ။ အေနာက္မွာ
ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ အတန္းေဖာ္သံုးေယာက္က အ
တန္းလစ္ၾကဖို႔အေရး အႀကိတ္နယ္ေဆြးေႏြးေနၾကၿပီး
ဘတ္ဟြၽန္း ကိုပါ ေခၚထုတ္ႏိုင္ေရး တိုင္ပင္ေနၾက၏ ။
" ေဟ့ေကာင္ေတြ လီမင္ဂ်ဴ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ..."
လူကို မ,မေျပးရံုတမယ္ လက္ေမာင္းကေန ဆြဲကိုင္ၿပီး
ေျပးထြက္ၾကတဲ့ ေကာင္ေတြေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းမွာ
ေအာ္ရင္းဟစ္ရင္း ႐ုန္းရင္းဆန္ရင္း အခန္းျပင္ထိ တ
ရြတ္တိုက္နီးပါး ဆြဲေခၚထုတ္လိုက္ရေတာ့သည္ ။ ဘတ္
ဟြၽန္းကို အတင္းေခၚေျပးတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ရယ္ ၊ဘတ္
ဟြၽန္းရဲ႕လြယ္အိတ္ကို ယူလာေပးတဲ့ တေကာင္ရယ္ ၊
ေပါင္း သံုးေကာင္တိတိ ။
" ေခြးေကာင္ေတြ ဒီအတန္းခ်ိန္တက္ပါမယ္ဆိုေနမွ ေသမလိုေတြလာဆြဲေျပးတယ္ လစ္ေျပးဖို႔သ္ိၾကတယ္.မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ဟင္းဟင္း .... "
ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ေနတာေတာင္ ဘတ္ဟြၽန္း ပါး
စပ္က တရစပ္ပြားေနတာကို အတန္းေဖာ္သံုးေကာင္က
တခြီးခြီးလုပ္ေနၾကတယ္ ။ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ လြယ္
အိတ္ကို ရင္ဝယ္ပိုက္လိုက္ၿပီး နားၾကပ္ျပန္တပ္လိုက္
ကာ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေလး ၿငိမ္သက္သြား
တယ္ ။ ကားမွန္ကေနတဆင့္ အျပင္ဘက္ ျမင္ကြင္းကို
ေငးေမာရင္း နားထဲမွာ paul kim ရဲ႕ အသံေအး
ေအးေလးက ပ်ံ ့လြင့္ေနခဲ့သည္ ။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို သတိရတိုင္း သီခ်င္း နားေထာင္ျဖစ္
တယ္ ။ လြမ္းမိတိုင္း ေတြ႔ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းရတယ္ ။
အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ စာေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကပဲ
စာတေၾကာင္းေလာက္ပို႔ၿပီး အဆက္အသြယ္လုပ္လိုက္
သင့္သလား ။ ဒါဆို သူကေကာ စာျပန္ပို႔လိမ့္မလား ။
ဘယ္ကစလို႔ ဘာအေၾကာင္း သြားေျပာသင့္သလဲ ။ အ
ျပန္အလွန္ ပို႔ထားတဲ့ ေလးေၾကာင္းထဲေသာ စာကို ခဏ
ခဏဖတ္ၿပီး ခဏခဏပဲ ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးတယ္ တဆက္
ထဲမွာပဲ လြမ္းလို႔ ငိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္ ။
