အလုပ္လုပ္ေနေပမဲ့ တရစပ္ဝင္လာေနတဲ့ စာေတြကိုခိုး
ဖတ္ၿပီး ႀကိတ္ရယ္ေနရသည္ ။ အေၾကာင္းရင္းမွာ မေန႔
ညက အႀကိဳက္ေသာက္ထားတဲ့ ဂ်ံဳအင္နဲ႔႐ွီးေယာင္းတို႔
ႏွစ္ေယာက္ အခုထိ အ႐ွိန္မေသၾကေသးတဲ့ ပံုစံႀကီး
ေတြနဲ႔ ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနၾကတဲ့ပံုစံကို ခ်န္းေယာလ္က စ
ေနာက္ၿပီးပို႔ေပးထားသည္ေလ။ ပုလင္းသာလဲေစ ၊ လူ
ေတာ့မလဲေစရ ဆိုတဲ့ အကိုမင္ေဟာ့တေယာက္လဲ အ
လုပ္မွာ အဆင္ေျပရဲ႕လားမသိ ။ ဆယ္ဟြန္းတို္႔အတြဲ
ကေကာ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား ။ ဘတ္ဟြၽန္းမွာ ေတြး
ေတြးၿပီး ႀကိတ္ရယ္ေနမိသည္ ။ ေတာ္ေသးသည္က
ခ်န္းေယာလ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေပးခ်င္တာမို႔ အမ်ားႀကီး မ
ေသာက္ခဲ့မိတာပဲ ။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္လည္းပဲ သူတို႔ကို
ျဖစ္ပ်က္ေနဦးမွာပဲ ။
ညက အိမ္ေတာင္မျပန္ၾကႏိုင္ဘဲ အကိုမင္ေဟာ့အိမ္မွာ
ပဲ မူးမူး႐ႈး႐ႈးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ကုန္ၾကၿပီး မနက္မိုးလင္းမွ အ
လုပ္ကို ဝ႐ုန္းသုန္းကားထေျပးခဲ့ၾကရတာက အမွတ္တ
ရပါပဲ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဟာသျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ ။
" ဘတ္ဟြၽန္းတို႔မ်ား လ်ိွဳထားတာေနာ္ ခ်န္းေယာလ္
နဲ႔ ဘယ္တုန္းက ဒီအေျခအေနေရာက္လိုက္တာလဲ "
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အလုပ္စားပြဲက စီနီယာအမစကား
ေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကတဲ့အေျခအေနက လႈပ္လႈပ္
႐ွား႐ွားျဖစ္လာၾကၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းဆီ အၾကည့္ေတြ အ
ကုန္ေရာက္လာၾကေတာ့သည္ ။ အားလံုးက ဒီကိစၥ အ
တြက္ သိခ်င္စိတ္ျပည့္ႏွက္တဲ့ အၾကည့္ေတြႏွင့္ ဘတ္
ဟြၽန္းဆီကၾကားရဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကသည္ ။ ဆိုင္ထဲမွာ
ခ်န္းေယာလ္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္ၿပီး လာေခၚ
ထုတ္သြားထဲက သူတို႔အကုန္ရိပ္မိကုန္ခဲ့ၾကသည္ ။
" လ်ွိဳထားတာမဟုတ္ပါဘူး ေျပာျပဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးလို႔
ပါ စီနီယာ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလဲ...... "
" ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ ငါ့ကိုႀကိတ္ရယ္ေနခဲ့မွာပဲေနာ္
သူ႔ေကာင္ေလးကို ငါက ႀကိတ္ေႂကြေနတာကို "
စီနီယာအီေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း အသည္းအသန္ ျငင္းဆန္
လိုက္မိသည္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ ဒီလိုမေတြး
ခဲ့မိေၾကာင္းဆိုတာကို ။
