အခ်ိန္အားျဖင့္ ၈နာရီ ေလာက္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ျခံ အ
ျပင္ဘက္ကေန ျခံဝန္းထဲက ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးရဲ႕ မီး အ
လင္းေရာင္ကို ခ်န္းေယာလ္ ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔လက္ထဲ
မွာ သူ႔ဖုန္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ခ်န္း
ေယာလ္က ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းနဲ႔ပဲ အိမ္ကိုေတာင္ ျပန္
ဖို႔ မႀကိဳးစားေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေျခစံုရပ္ေန
ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေနခဲ့ၿပီ ။
သူ ဝင္ၾကည့္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီရဲ႕ အေကာင့္
ေလး ႐ွိေနခဲ့တယ္ ။ သူ အျမဲတမ္း ညတိုင္းပဲ ဝင္ၾကည့္
တတ္ၿပီး ၊ ျပံဳးေနခဲ့မိတဲ့ အေကာင့္ေလးကို အခုေတာ့ သူ ဝင္ၾကည့္လို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဘာလို႔လဲ ဘတ္ဟြၽန္းနီ
ဘတ္ဟြၽန္းနီမ်ား လာေလမလားလို႔ ပိတ္ရက္တိုင္း
ေစာင့္ေနခဲ့ေပမဲ့ ၊ အခုေတာ့ သံုးပါတ္တိတိျဖစ္ေနၿပီ ။
အဲ့ဒီေန႔က မိုးမိခဲ့တယ္ေလ ။ အခုထိ အမ်ားႀကီး ေနမ
ေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းလား ။ ဘယ္လိုလုပ္မွ ထီးေမ့တတ္
တဲ့ အက်င့္ေလးကိုျပင္ေပးေတာ့မွာလဲ ။ အဲ့ဒီေန႔က
ကားေပၚမွာ ဘတ္ဟြၽန္းနီနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဆံု
ခဲ့ရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိ ေပ်ာ္ခဲ့မိသလဲဆိုတာ အဲ့ဒီ
ေန႔က ထိန္းမရႏိုင္ေအာင္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို မွတ္
မိလား ။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေန အစအေနာက္
ေတြ အမ်ားႀကီးခံရခဲ့ၿပီး ၊ ကိုယ္တျခမ္းေစာင္းထိုင္ၿပီး
ဘတ္ဟြၽန္းနီကို ခိုးၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးနားက ခံုမွာ နားၾကပ္တပ္ထားၿပီး သီခ်င္း နား
ေထာင္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီက မ်က္ႏွာေလး မရႊင္မလန္း
ေလးျဖစ္ေနတယ္ ။ အဲ့ဒီေန႔က ကိုယ္ သတၱိေမြးခဲ့တယ္။
ဒီေန႔မွ မဟုတ္ရင္ မျဖစ္ေတာ့တဲ့အတိုင္း ဖြင့္ေျပာဖို႔ သတၱိေမြးခဲ့ေသးတယ္ ။
မိုးရြာေနတဲ့ အခ်ိန္မွ ကားေပၚက ဆင္းဖို႔မတ္တပ္ထရပ္
တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီက ထီးပါပံုမေပၚတာေၾကာင့္ အျမန္အ
ဆန္ပဲ လြယ္အိတ္ထဲက ထီးကိုထုတ္လိုက္ေပမဲ့ ေျပး
ဆင္းသြားတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီေၾကာင့္ ေၾကာင္အသြားခဲ့
တာေတာ့ အမွန္ပဲ ။
