Sylvan's Soul • Chanbaek

Bölüm On Yedi : Tek Gerçek

Sadece bolca yorum istiyorum...
İyi okumalar ♡

×××××××

Dünyada bazı kişiler vardı; gülümsemesini yüzünden eksik etmeyen, sanki yaşamı tozpembeymiş gibi görünen kişiler.

Gülümsemelerinin arkasında belki bambaşka şeyler vardı; sakladıkları kötü kişilikleri veya travmaları...

Belki de sadece hayatı seviyorlardı, en ufak bir sahtelik bile bulundurmuyordu gülümsemeleri.

Luhan da bunlardan biriydi Chanyeol'e göre.

Onu sadece iki kez görmüş olması bunu değiştirmezdi; kısılan gözleri ve kendisini görünce daha da büyüyen gülüşü bunu kanıtlıyordu.

Ama onu sınıflandırdığı iki gruptan birine koymak güçtü; fakat koymak zorunda kalsaydı Luhan'ı gerçekten mutlu olanların arasına koyardı.

"Seninle karşılaştığıma sevindim, Alfa." dedi Luhan Chanyeol'un yanında yürümeye başlarken.

"Ben de öyle." dedi Alfa olan ve söylediği küçük yalanın yüzüne yansımaması için çabaladı. Şu an tek istediği Baekhyun'un yanına gitmek ve onun iyi olduğundan emin olmaktı.

"Sanırım diğer Alfalarla beraber şehre inmişsin."

Luhan yaptığı tahminin gerçekliğinden zaten eminmiş gibi konuştuğunda Chanyeol kısaca başını salladı.

"Bir şeyler satın aldın mı Alfa? Omega olduğumdan oraya gitme iznim yok ama küçüklüğümden orada ilginç ve güzel şeyler satıldığını hatırlıyorum."

"Aslında hayır. Sadece biraz zaman geçirmek için gittim." dedi Alfa olan. Tanıştığı garip Alfadan ve kolyeden bahsetmeye ihtiyaç duymamıştı, konuşmalarını mümkün olduğunca kısa kesmeye çalışıyordu fakat Luhan onun şehre gittiğini duyduktan sonra daha da arttırmıştı ilgisini.

"Oh, peki." Omega olan biraz daha sakinleşmiş şekilde konuşurken devam etti.

"Yarınki şenliğe geleceksin, değil mi?"

"Şenlik?" Çevresindeki birkaç Alfanın konuşmalarının içinde bu kelimenin geçtiğini hatırlıyordu ama merak edip dinlememişti bile.

"Her ay yapılan sürü şenliği. Zaman geldiğinde tüm sürü toplanır, Baş Alfa konuşma yapar ve sonrasında yemek yiyip gece yarısına kadar eğleniriz. Katılmayan kimse olmaz, bu yüzden gelmelisin."

"Bilemiyorum." dedi Chanyeol. Sürüdeki diğer kurtların arasına karışıp eğlenmek yapmak istediği son şey bile olmazdı muhtemelen.

Luhan'ın ısrarlarına kendini hazırlamıştı ki onun büyüyen gözlerini gördüğünde bakışlarını takip etti ve ceketinin cebinden madalyonun bir kısmının sarkmış olduğunu gördü.

Luhan'ın küçük eli sarkmış zinciri kavradığında onu tamamen dışarı çıkardı ve avuçları arasına aldı.

"Bu harika..." dedi ucundaki yaprak sembolünü incelerken. "Renginin eşsizliğini ve parlaklığını görebiliyor musun?"

Yaprağın yeşil rengi ve parlaklığı eşsiz ve görülmemiş değildi Chanyeol'e göre.

Byun Baekhyun sonsuzluğu andıran gözlerinde zaten bu muhteşem tonu, teninde ise parlaklığı barındırıyordu.

Chanyeol onun yanında olmak istediğini fark etti. Hemen, şu an.

Luhan'ın zinciri kavrayıp gömleğinin açıkta bıraktığı boynuna götürdüğünü gördüğünde tek kelime etmemişti bu yüzden.