I Fall All Over Again

[49] - Letters to Rhianne

JOSH's POV

Time flies really damn fast.

Magugulat ka na lang na lahat ng nasa paligid mo nagbago na at may ilan na nawala na.

Well, hindi naman nawawala. May mga dumadating din.

Nawala man si Dada sa'min, nahanap ko naman ang daan patungo sa pagpapatawad.

Isa sa mga hiling ni Dada noon ang makilala ko ang kapatid namin ni Zia. She may be our half sister but she's still our sister at kadugo pa rin namin siya. Isa sa mga hiling ni Dada 'yun, ang magkakila-kilala kami'ng magkakapatid at matanggap namin ang isa't isa sa kabila ng lahat.

Halos mag-iisa'ng buwan na rin mula 'nung mawala si Dada at ma-comatose si Mama. Ni-hindi ko namalayan na unti-unti na pala'ng lumilipas ang panahon.

Today, I've finally decided to meet my estranged half-sister.

Sa ngayon ako na lang muna dahil hindi pa handa si Zia at ayoko'ng pilitin siya. Hindi siya nagalit kay Dada tungkol sa pagkakaroon ng pangalawa'ng pamilya pero mahirap para sa kanya'ng tanggapin na hindi lang kami'ng dalawa ang magkapatid. All along, kami'ng dalawa lang ang magkapatid then all of a sudden it was revealed that we still have another sibling.

"I'm sorry to keep you waiting. Kanina ka pa?"

Mula sa pagkakatulala ko sa bintana ng restaurant na pagkikitaan namin ng half-sister ko ay napatingin ako sa boses ng babae'ng nagsalita.

Tumambad sa harapan ko ang isa'ng babae'ng halos nasa kapareho'ng edad ko lang. There is no doubt that she is also my sister, kamukha'ng kamukha niya ang mata at hugis ng mukha ni Dada. She's almost a carbon copy of him.

Napatayo ako at hinarap siya.

"No, napaaga lang ako." I replied then I pointed out the chair in front of me, "Have a seat."

The both of us sat down and settled.

This is the very first time time na nakita ko siya. I haven't seen a picture of her even before but because of her resemblance to my--- I mean, to our father, nakilala ko siya agad.

"So we finally met." she said. She extended her hand to me, "Pau, Pauline Samaniego."

Of course Dad gave his last name to her, she deserves it though.

"Josh, Josh Samaniego." and I shake her hand.

She answered me with a smile.

"I'm sure wherever he is right now, he's happy to see us talking." sabi ko naman.

She sighed, "Pasensya na nga pala kung hindi kami nakapunta sa burol niya. Ayoko lang na makagulo pa kaya hinayaan na lang namin ang legal na pamil---" I cut her off.