Жин: орой хоолонд орно штээ, мартав аа! Гэж хэлчхээд гэрлүүгээ гүйчхэв. Би ч Жиний араас хэсэг харж байгаад гэрлүүгээ орлоо.Гэрлүү ортол өөдөөс ээж хүрч ирэн, гарнаас хөтлөөд том өрөө рүү орууллаа. Том өрөөнд аав зурагт үзээд сууж байв.
Би ч буйдан дээр лагхийн суулаа.
Ээж- миний охин зүгээр үү? Яагаад урвайчихсан юм?
Би- зүгээр ээ, юу ч биш гэхэд ээж итгэлгүйхэн толгой дохиж байв.
Ээж- нээрээ, хувцасаа солиод гараад ир! Хоёулаа оройны хоолонд өмсөх хувцасаа авъя гээд их л цоглог хоолойгоор хэллээ. Тиймээ, өөрийгөө жоохон завгүй байлгаж Жонгүгийг бодохгүй байх хэрэгтэй.
Би босон: хувцасаа солиод ирье гээд өрөөрүүгээ орлоо
**************
Ээжтэй цуг их дэлгүүрийн гадаа ирлээ. Машинаас буун ээжийг сугадаад дэлгүүр лүү орлоо.
Ээж хувцас үзэнгээ: Риан, удахгүй улирлын амралт эхэлнэ биздээ? Чи ийш тийшээ явъя гэж бодож байна уу?
Би: харин л дээ, тийм юм бодоогүй л байгаа гэхэд ээж толгой дохилоо.
Ээж барьж байсан даашинзаа надад өгөөд: Наадхаа өмсөөд ир гэлээ. Би ч даашинзыг аваад хувцас солих өрөө рүү орлоо.
Дажгүй л юм. Улаан хүрэн өнгийн нимгэн даашинз. Өмсчхөөд гаран, ээж дээр очлоо.
Би: ямар байна?
Ээж: ёстой хөөрхөн. Наадхаа авчих гэлээ. Би ч толгой дохин шууд өмсөөд явахаар шийдэв. Өмсөж ирсэн хувцасаа уутанд хийлгээд авч явлаа.
**************
Байнга очдог рестораны гадаа ирэн, бид гурав машинаасаа буулаа.
Ээж аав хоёр сугадалцан би тэдний араас алхлаа.
-сайн байна уу? И захирлаа. Суудаг газартаа суух уу?
Аав толгой дохиод: Ким захирал ирсэн үү?
-ирчихсэн байгаа гэлээ. Аав толгой дохисноор тэдний харилцан яриа өндөрлөн, бид ширээрүүгээ алхлаа.
Эргэн тойрноо харж байтал нэг л танил царай нүдэнд тусав. Тэр мөн байна! Жон Жонгүг! Гэхдээ тэр тогоочийн хувцастай байх чинь.
Түүнрүү харж байтал тэр над руу харчхав. Тэгснээ өөдөөс минь алхаж эхэллээ.
Би: ээж аав түрүүлээд явж бай даа. Би араас чинь очъё гэчхээд Жонгүгийн өөдөөс алхлаа.
Жонгүг: сайн уу?
Би: чи энд ажилдаг юм уу?
Жонгүг толгой дохиод: би торт хийх дуртай. Энэ миний хобби. Чи амсаж үзэх үү? Гэлээ. Хэчнээн торт нд үнэхээр их дуртай ч, би түүнд уурласан байгаа шүү дээ.
Би хоолойго засан: үгүй дээ, би явлаа гэчхээд тэндээс холдлоо. Ахиад л сэтгэлийг минь догдлуулчихлаа.
Жонгүг Рианийг тэгээд яваад өгсөнд бага зэрэг гайхан, урам нь хугарсан байв.
Сайхан харагдаж байна гээч. Даашинз түүнд зохидог юм байна. Гэхдээ одоо ч надтай хөндий харьцаад байх юм. Яагаад ингээд байгаа юм болдоо...
Ширээнд очин суудалдаа суулаа.
Жин: хаана байсан юм?
Би: угаалгын өрөө гэхэд тэр нэг талын хөмсгөө өргөж байв.
****************
Хооллож дуусан, тэндээс гарахаар Жинтэй цугтаа явлаа. Гадаа гартал Жонгүг хаалга түшээд зогсож байв.
Жонгүг Жин рүү нэг муухай харчхаад: хоёулаа ярилцаж болох уу?
Би гайхан: юуны талаар?
Жонгүг: өөрсдийнхөө талаар! Гэхэд нь бага зэрэг санаа алдчхаад Жин рүү харлаа. Жин ч яв яв гэсэн шиг дохиж байв.
ad/ ucpaa olox c ymuudaa
YOU ARE READING
•I H A T E Y O U• (ДУУССАН)
Fanfictionцарайлаг хүмүүс заримдаа царайнаас цаашгүй байдаг.