‘Zrrrrr!’ Artık bu alarmın sesini değiştirmem gerektiğini düşünüyorum.Tıpkı bir robot edasıyla yataktan kalktım.Dün Nalu-chan ın doğum günü idi.Fakat onun için çok az şey yapmıştık.İç çekerek düşünmeye başladım bir yandan da üzerimi giyiniyordum.Her şey hazırdı tek sorun çoraplarımı bir türlü bulamıyorum.Daha az önce buraya koymuştum.Yastığın altına puf koltuğa yere , her yere baktım.Ama yoktu.O sırada annemin sesini duydum.
-Minako çorapların Pakkun da ne geziyor?
Pakkun mu? Olamaz yaa.Bir gün bu köpeği bir güzel eğitmeliyim.Sürekli eşyalarımı alıyor.
-Pakkunnnnn buraya gel ve çoraplarımı getir.
-Havvvv
Sabırsızca ayağımı yere vuruyordum.Ancak Pakkun beni dinlemiyordu.Bir süre Pakkun’un bana çorabımı getirmesini bekledim.Ancak o hala karşımda oturuyordu.Derin bir nefes aldım ve Pakkun a koşmaya başladım.Onu kovalayınca oyun oynadığımızı sanan Pakkun benden kaçmaya başladı.Küçük bir köpek olduğundan dolayı masanın altından geçip duruyordu.Bense Pakkun a bağırarak arkasından koşuyordum.Bağırmalarımla Bon u uyandırmayı başarmıştım.Bon gözünü ovuşturarak salona geldi.
-Ne yapıyorsun abla?
-Ne mi? Pakkun u yakalamaya çalışıyorum. Çorabımı aldı.
-hahahhah (B)
-Güleceğine yardım et bana uyuyan güzel.
-Uyuyan güzel? (B)
-Ah şey yani canım kardeşim bana yardım eder misin?
Gözlerini devirerek bana doğru yaklaştı.Ellerini iki kere birbirine vurarak
-Gel oğlum!
Dedi.Ve Pakkun anında Bon un yanına gitti.Ne yani beni, asıl sahibini dinlemeyen köpek uyuyan güzeli dinliyordu.Bon elinde çorabımla bana yanaştı ve çorabı uzattı.
-İşte çorabın ama bu saatten sonra giyilecek bir durumda olduğu söylenemez.Çorabı elime aldım.O an Bon un ne demek istediğini anladım.Çoraplarım salyadan sırılsıklamdı.İki saat almaya uğraştığım çorapları giyemecektim. Çekmecemden yeni çoraplar aldım ve saate baktım.Az sonra servisim gelecekti.
-Saol ya Pakkun sayende kahvaltı yapamadım.
Pakkundan aldığım karşılık garip bir viyaklama olmuştu.Anneme çıktığmı söyleyerek evden ayrıldım.Servisim iki dakika geçmeden gelmişti.Bindim ve 15 dakika sürecek olan yolu seyretmeye başladım.Okula geldiğimde sınıfta kimse yoktu.Ya ben fazla erken geldim ya da onlarda bir gariplik var.Çantamı sırama koydum ve sınıfın şahıslarını aramaya başladım.Ama hiçbir yerde hiç kimse yoktu.Çaresiz sınıfa tekrar döndüm.Ve sanki beni sinir etmek istercesine tüm sınıfı içeri de buldum.Herkes buradaydı ama Klo-chan ve Nalu-chan yoktu.Sanırım bugün gelmeyecekler.Cebimden telefonumu çıkardım ve Nalu-chan ın numarasını tuşladım.
‘Dıııt…….dıııııt….dııııt…..dıtdıtdıtdıt’
Cevap yoktu.Ben de üstelemedim.Akemi lerin yanına gittim.Akira Dan ve Akemi sohbet ediyordu.
-Eee konu ne?
Diye lafa daldım.
-Okulda sürpriz bir etkinl,k düzenlenecekmiş ne olabileceği hakkında kafa yoruyorduk.(Dan)
Dan a garip bir bakış fırlattım.
-Sen ve kafa yormak?
-Evet ne var bunda Minako?
