Haru anlatmaya başladı.
- Bildiğin üzere Hina da bizim gibi. Bizim kadar olmasa da pek çok iş yapmıştı. Ama bir gün...
-Ne oldu?
-O ikizler geldi. Hina yine kılık değiştirmişti. Ama nasıl olduysa onun gerçek kimliğini öğrendiler. Hina yı bir yere kapatmışlar. Evet ona zarar vermemişlerdi. Ama bu olduğunda Hina küçüktü ve onun üzerinde derin bir etki yarattı. Onu kurtardığımızda korkmuştu konuşmuyordu ve titriyordu. Bugün fark ettiğine eminim.
-E-evet. Hina titriyordu.
-Evden neredeyse hiç çıkmıyor. Yine aynı şeylerin olmasından korkuyor. Ve biliyor musun?
Haru nun sesi titremeye başladı.
-O zamandan beri neredeyse hiç konuşmadı. Ve hiç gülmedi. Sanki bir ruh gibi davranmaya başladı.
Haru nun gözünden yaş gelmişti.
-Bugün buraya gelmesinin nedeni sensin. Sırf seni görmek istediği için geldi. Ama buna rağmen hiç mutlu değil. Onu neşelendirmek için her şeyi denedim ama olmadı işe yaramadı.
-Haru...
Yumruğunu sıktı. Tek eliyle gözünden gelen tek damla yaşı sildi.
-Bu yüzden o ikisinden uzak durmanı istedim. Sana zarar vermelerinden korktum.
-Merak etme. Bana bir şey yapamayacaklar. Çünkü her daim yanımda olan dostlarım var. Sen varsın. Sen yalnız bıraksan onlar yalnız bırakmaz ve onl-
-Onlar yalnız bıraksa ben yalnız bırakmam. (H)
-Aynen öyle. Ve endişelenme Hina yı eskisi gibi neşeli birisi haline getireceğim....hayır hep birlikte onu eski haline döndüreceğiz. Bana güven.
Gülümsedim. Evet Hina için gerçekten üzülmüstüm. Ama şuan için yapabileceğim tek şey ona yanında olduğumu hissettirmekti.
-Teşekkür ederim Minako.
Birden sert bir rüzgar esti titrememe engel olamadım.
-Biraz daha burada durursak kardan adama dônüşeceğiz. Artık gidelim.
Bunu söylerken bir yandan da ellerimi kollarıma hızla sürtüp ısınmaya çalışıyordum. Tabii ki Pakkun da tir tir titriyordu. Boynumdaki atkıyı çıkarıp Pakkun u atkıya sardım. Ve kucağımda taşıyordum. Koştura koştura eve vardım. Tabii evi bulmakta zorlanmadım değil. Pakkun u kucağımdan indirdiğim anda evin içinde koşmaya başladı. Montumu çıkardığımda ben de gezmeye başladım. Ama çok da bir şey anlamadım. Çünkü her yerde kutular vardı.
-Abla senin odan burası.
Bon un gösterdiği yere baktım. Gerçekten büyük bir odam vardı. Ve yepyeni hir oda takımı. Ama hala kutular var. -_-
Bon un odasına bakmaya gittim. Odaya girdiğimde çoktan kutuları açıp odaya yerleştiğini gördüm.
-Boooon.
Bana ters bir bakış attı aldırmadan devam ettim.
-Bana yardım edersen sana manga bulabilirim!
-Hayır
-Anime karakteri figürü?
-Hayır
-Tamam seni birisiyle buluşturabilirim.
-Kim?
-Haru nun kardeşi Hina!
Bon düsündü ve cevap verdi
