Thorns In The Flesh (WHIPPED SERIES #2) (Completed)

Chapter 24

Gelmaine

"Stay the fuck away from my daughter, Rodriguez. Hindi ko inakalang masisira mo ang buhay ng anak ko ng ganun-ganon lang. Putang ina lang! Ang dami-dami ng pangarap ko para sa anak ko pero dahil sa'yo, mawawala nalang 'yon na parang bula! You are nothing but a nuisance to my child!"

Napapikit ako.

I know... I regretted already. Inamin ko na naman sa sarili ang mga kasalanan ko. Ni hindi ko nga magawang harapin si Mara dahil sa nangyari. Bullshit lang! Sobrang sakit na tingnan siyang nagmamakaawa sa'kin... halos hindi ko na siya makilala habang nakaluhod sa harap ko.

There's no more self-worth. Her dignity was sold to the devil.

"You promised me, Cain!"

Umiling ako. Fuck, promise!

I know all my promises like the back of my palm! Memorisado ko lahat dahil takot ako na magkulang sa kaniya. Sobrang takot ako na baka mawala siya sa'kin. Pero mas natatakot ako na baka ako 'yong dahilan ng pagkasira niya! I couldn't seem to accept that I'd be her greatest downfall.

Ayos lang kung ako lang din naman, pero tang ina. Siya ang pinag-uusapan dito.

My heart hurt. I couldn't believe my ears, it was hearing the words I promised not to say to her.

"... Not me. Not us."

Tinalikuran ko siya. Totoong tinalikuran ko siya sa unang pagkakataon habang nagmamakaawa siya.

Napapamura nalang ako sa tuwing nagigising sa umaga na may kumakatok. Ang boses niya ang bumubungad sa umaga ko. Pero hindi ko pinagbubuksan at kung ganoon man, dahil 'yon paalis na ako para sa eskwelahan.

"Cain.. please. Nakikiusap ako sa'yo..." siya, isang gabi habang nag-aaral ako.

Napapikit ako ng sobrang higpit. Napapamura sa tuwing naririnig ang pagmamakaawa niya sa labas ng unit ko para kausapin siya.

Until that one stormy night. Nobody came to bother me. Nakakabinging katahimikan lamang ang naririnig ko sa kabilang kwarto at kahit sa labas ng sariling unit. Hindi ko lubos maisip kung bakit hinahanap ko siya gayong ito naman ang gusto ko.

Pinilit ko ang sariling mag-aral ngunit walang pumapasok sa isip. Nakaka-tatlong kape na rin ako kaya masyadong gising ang diwa ko para ipikit ang mata.

That's when I decided to check outside my unit. Baka may pinuntahan. O baka naman nagsawa na...

Nang buksan ko ang pinto ay wala ni anino akong nakita. Lumabas pa ako para tingnan ang katabing unit. Napapikit nalang ako. Galit na galit sa sarili dahil pakiramdam ko, sobrang desperado ko.

I was about to go back inside my unit when I saw an envelope on the floor. It laid still on the floor, in front of my unit.

Agad ko 'yong kinuha at nakita ang pamilyar na sulat-kamay ni Mara.

I felt myself quiver in fear and anticipation.

My world was torn apart with her words as I started reading the letter. Para akong mamamatay sa sakit na nadarama habang binabasa isa-isa ang nga salita galing sa kaniya.

It hurt more, now that I think she's hurting because of me.

Cain,

It was an endless chase, Cain. I didn't have someone to run to. Kasi alam mo naman na ikaw lang ang matatakbuhan ko sa mga panahong ganito, 'di ba?

You swore you'd be by my side when things get rough. But things aren't the same now. Nahihibang na talaga ako kakaisip na baka kasalanan ko kung bakit mas pinipili mong lumayo. But this is what I risked when I entrusted my heart with you.