Conquering the Barriers

Kabanata 14

Team

My entire weekend had been nothing but bliss.

Ganado at masigla ako buong Sabado at Linggo. Sinipag pa nga kong uminom ng gamot ko laban sa pimples gayong dati naman ay tinatamad ako dahil pakiramdam ko'y hindi naman tumatalab iyon sa akin at wala namang nababago sa itsura ko.

Ang kondisyon ko kasi ay hindi lang basta hormonal blemishes na dala ng pagdadalaga. Nang mapansin dati ni Mommy ang kakaibang dami ng pimples ko ay talagang pinilit niya 'kong magpatingin sa dermatologist. Takang-taka kasi siya dahil wala raw sa lahi namin ang ganun. My mom and dad were both blessed with good looks. Akala ko nga dati ay ampon lang ako.

Nonetheless, based from the diagnosis to me, I have this disease of the hair follicles on my face, chest, and back. Sabi naman ng Doctor ay mawawala rin ang acne vulgaris na meron ako lalo na kung ime-maintain ko ang pag-inom ng gamot. Kaya nga lang ay nawalan talaga 'ko ng ganang ipagpatuloy iyon noon dahil wala akong napapansing nababawas sa mga tumutubo sa mukha ko.

But my lowkey interactions with Sky oddly motivated me to go back on drinking the medicines. Pati nga ang kung anu-anong mga skin care products na pinagbibili sakin ni Mommy ay bigla 'kong nagamit. Bagong-bago pa ang mga iyon at talagang ngayon ko lang nabuksan. Kahit anong pilit niya sakin dati ay tamad na tamad akong gawin ang routine na sinasabi niya.

Pero nito lang nagdaang dalawang araw ay bigla akong sinipag subukan ang mga iyon. Wala pa man akong nakikitang progreso ay hindi na ako agad na nawalan ng pag-asa.

After having that dreamy feeling last Saturday afternoon, I suddenly want to live the dream. To turn things into reality. I don't just want to feel beautiful momentarily. I wanna feel lovely every single day. I want to always have that confidence in my heart.

It pushed and inspired me not just to flourish but also to bloom and glow.

Kaya kahit nang sumapit na ang Lunes at kailangan na ulit pumasok ay hindi pa rin nawawala ang munting galak sa puso ko. Ni hindi ko nga pinoproblema kung paano ko na naman maitatawid ang panibagong araw sa eskwelahan na siyang pugad ng mga taong mapanakit. Just the mere view of Sky and I'm good. Both the sky down here and up there.

Meanwhile, Sky seems kinda different too. He even turned on the player when we got inside the car. Which I don't remember him doing before. Talk to me of Cavetown immediately filled my ears as he started driving.

I have a pleasant expression on my face as I stared outside the window.

"It feels like nothing is easy it'll never be
That's alright, let it out, talk to me,"

Napakurap-kurap lang ako nang maproseso ang sinasabi ng kanta.

"Anxiety tossing turning in your sleep
Even if you run away you still see them in your dreams
It's so dark tonight, but you'll survive certainly
It's alright, come inside, and talk to me,"

My lips slowly parted.

"We can talk here on the floor
On the phone, if you prefer
I'll be here until you're okay
Let your words release your pain
You and I will share the weight
Growing stronger day by day,"

Unti-unting bumilis ang tibok ng puso ko sa naririnig. Hindi na napigilan ng ulo ko at kusa na itong lumingon sa tahimik na katabi.

I saw his adam's apple moved at my heated gaze. Sinilip niya ako saglit pero agad ding iniwas ang tingin.