Nandito na ako sa opisina ngayon dahil balik na naman ako sa trabaho. Nakita kung may dumating na magandang babae. Nakasuot siya ng scarf at ang bag niyang bag na chanel at Michael Kors ang kanyang relo. She's wearing a high-waist jeans and a tube. Narinig ko ang bulong-bulongan ng mga empleyado.
"Ang ganda talaga ni Miss Thalia.."
"Nakabalik na pala siya?"
"Bagay talaga sila ni Sir.."
"Ang ganda talaga ng fiancé ni Sir.."
Napasinghap ako sa narinig kung bulong-bulongan nila. Ano raw? Fiancé? Lumapit siya sa gawi namin, ang ganda nga niya. With her long straight hair, thick brows, intimadating eyes, and her pinkish lips. Ang ganda niya kompara naman sakin.
"Goodmorning Miss Thalia.." bati ni Jane at sumunod rin ako. Ngumiti lang siya at pumasok sa loob. Nakita ko kung paano ang tingin ni Jane sakin. Ngumiti ako sa kaniya, I hide what I truly feel.
Nasasaktan ako.
Ito na nga ba ang sinasabi ko e, tangina naman kasi Trixie ba't hinayaan mo pang mangyari yan? Binalaan ka na nga ng kaibigan mo e. Hindi ka kasi naniniwala, kasi ano? Mahal mo? Lintek na yan.
Sinarado ko ang kurtina at dun na bumuhos sunod-sunod ang luha ko. Hinawi ni Jane ang kurtina at niyakap ako. I just need a hug right now, ang malaman na may fiancé ang boyfriend mo ay sobrang sakit na. Anong tawag sakin dito? Kabit?
"I'm sorry." Sabi ni Jane sakin. Nilingon ko siya. Bakit siya magso-sorry? Wala naman siyang kasalanan.
"Ba't ka nagso-sorry?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya.
"Sorry dahil hindi ko nasabi sayo na may fiancé si Sir," sabi niya. Tumango ako, naiintindihan ko. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit niya nagawang magsinungaling sakin?
"H-Hindi mo naman kasalanan," sabi ko sa kaniya. Pinunasan ko ang luha ko, sino ba naman ako diba? Isa lang naman akong secretary na nakapagtapos ng college at hindi pa nakakapag board dahil hindi pa nagpapa exam pang scholarship yung Saint Mary.
Bumalik si Jane sa upuan niya at ako naman ay kinompose ang sarili. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Chloe, I need them right now.
Binalaan na ako ni Chloe na wag ma-fall sa lalaking yun pero ginawa ko parin. Tangina kasing puso 'to eh, hindi nakikinig sa mga sinasabi.
"Hello, Trix?" Kalmadong sabi ni Chloe. Humikbi ako dahil sa narinig kung boses ng kaibigan. I feel so guilty for not listening to her, she already warned me not to fall but I still did.
"Oh my god! What's wrong? Is their anything wrong?" Ang kaninang kalmadong boses ay naging balisa na.
"Pick me up, please!" Sabi ko sa kaniya at bumuhos na naman ang panibagong luha. Tangina naman.
"Where?" Natatarantang sabi niya.
"At RGC, bilisan mo Chloe." Sabi ko sa kaniya. Pagkapatay ng tawag ay nagstay muna ako dun bago huminga ng malalim. Nang magtext na si Chloe na nasa baba na siya ay hinawakan ko ang doorknob at binuksan.
No, this is not happening. Please tell me that my eyes was just playing tricks on me. Sunod-sunod na bumuhos ang luha ko, wala na akong pakialam kung makikita ako ng mga empleyadong ganito. Magpapalaam lang naman sana ako pero bakit ganito ang dadatnan ko? Oo, magpapalaam parin ako sa kabila ng nalaman ko.
I saw Sky and Thalia kissing, Thalia was sitting in his table while his on he's usual chair. I saw how he turns his head and look at me. He feels shock and he pushes Thalia, I smiled without humour in it. I feel so fucking pain right now, ano pa nga bang aasahan mo sa kaniya Trix? Talamak nga sa babae kahit hindi pa kayo diba? Ganitong eksena rin ang nadatnan mo nung una kang pumasok dito.
Tumayo siya sa upuan niya, umiling-iling ako. Warned him not to do stupid move but he didn't listen. Bago pa siya makalapit sakin ay sinara ko ang pinto at nagmamadaling kinuha ang bag at cellphone ko na nasa mesa. Nakita ko kung paano ako naka-agaw ng atensyon sa mga empleyado.
Nagmadali akong pumasok sa elevator at nakahinga ng hindi niya ako nasundan. Pagkalabas ko ay tinawag pa ako ni Kuya Roel pero hindi ko na napansin. Nagtuloy-tuloy ang buhos ng luha ko pagkababa ko ng hagdan. I saw Chloe's ferrari waiting for me, kaagad kung binuksan ang pinto ng backseat dahil nakita ko si Kian sa frontseat.
Pagkapasok ko ay nakita ko si Sky na nagmamadali. Umandar ang kotse ni Chloe at wala akong alam kung saan ang destinasyon namin. Umiyak lang ako ng umiyak habang nasa loob ng sasakyan. Huminto kami sa isang parking lot sa mall, hindi kami lumabas o umimik man lang ang dalawa.
"I'm sorry," usal ko. I feel so guitly for not listening to them.
Bakit mo nagawa sakin 'to sky? I already trusted you. I gave my all, binigay ko naman lahat ah? Hindi pa ba sapat yun? I cry my heart out. I want to scream, I want to hurt anyone but I have no strength to do it. I feel so betrayed. How can he lie to me? Bakit nga ba Trixie? You don't know him. You only know him because his your boss, he's the CEO of RGC and then boom. Inaya ka lang sa Camiguin pagbalik niyo ng Manila kayo na?
Sa kalagitnaan ng iyak ko ay biglang nag ring ang cellphone ko, hindi ko sana sasagutin kung si Sky. But I'm surprised that Tita Angela call me, hindi siya tumatawag kapag walang kailangan sabihin or malaman.
"H-Hello, Tita.." sabi ko. Hindi ko pinarinig sa kaniya na galing akong iyak. I keep my voice calm even though I'm shaking.
"Trixie.." umiyak siya. Nataranta ako bigla. Hindi basta-basta umiiyak si Tita not unless may nangyari.
"Bakit po, Tita?" Kahit kinakabahan ay natanong ko parin. Nawala bigla sakin yung nangyari kanina.
"Trixie.. y-yung, p-papa, m-mama a-at k-kuya mo." As I heard about my family, Dang. I even cry harder, what the fuck did just happen?
"A-Ano p-pong nangyari?" My voice is shaking. I saw Chloe and Kian's face being worried.
"Wala na sila, Trixie..." para akong nabingi sa narinig ko. No, hindi naman totoo yun siguro pinaprank lang ako ni Tita.
"Hindi po yan totoo, nakauwi na nga sila diba?" Pero hindi sila tumawag sakin... biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kinalabit ako ni Kian at pinakita niya sakin ang isang news report.
"Natagpuan na ang isang cebu pacific airlines na nabalitaang nawawala nitong mga nakaraang araw... tinatayang nasa limang libo ang pasaherong nasawi dahil sa pagbulusok ng eroplano. Kasalukuyan na itong iniimbestigahan ngayon.."
At pinakita nila sa TV kung sino-sino ang mga nasawi. I saw the picture of my family, nabitawan ko ang cellphone ko ng marinig ko ang news. No, hindi mangyayari 'to, why did this happen to me? Ano bang nagawa ko bakit ginagaw 'to sakin ng mundo.
Pina drive ko si Chloe papunta sa bahay ng Tita ko. Dito ko sila ibuburol sa bahay ng Tita ko.
"Tita.." kaagad akong tumakbo sa Tita ko at sinalubong siya ng yakap. I cant continue my board exam, I grieve for my family's lost, I grieve for my heart's broken. I can't focus when I'm mentally, emotionally, physically, broken.
I'm grieving for my lost...
_______________________________________________
:(
