I'm not eating a food for one week, one week had passed but still I'm grieving for my family. The three coffin infront of me, I saw my relatives grieve for my lost. How can I function when I lost the persons that I love? How can I survive when I lost my family? My family is everything I have. I still remember how they talked to me like they're saying their goodbyes. Is this it? Is this the meaning?
Kung nalaman ko sana na ganito ang mangyayari ay hindi ko na dapat sila pinapunta pa dito. But I can't predict what will happen in the future just like now. I feel lost, I feel empty all of a sudden. Nawala lahat ng nangyari samin ni Sky, siguro naging masaya na siya ngayon. Finally, he's fiancè is back. Is he using me? Am I one of his toys? Ofcourse Trixie you had sex many times.
Winaksi ko sa isipan ko yun at pinuntahan ko ang kabaong ni Kuya. Biglang nanghina ang tuhod ko, Inalalayan ako ni Chloe at Kian. They're with me when I want someone to lean on. Dahil ang taong akala ko ay dadamayan ako ay hindi man lang ako pinuntahan. Sino ka nga ba Trixie? Girlfriend ka lang at Fiancè niya yun, alangan naman ipagpalit niya yung Fiancè niya sa isang cheap na katulad mo.
"Kuya.." tawag ko sa kapatid ko.
"Diba sabi mo, reresbakan natin siya? Kuya sinaktan niya ako.." humagulgol ako. I can still remember how he say na reresbakan namin si Sky kapag sinaktan niya ako.
I still can remember the laughter we shared in that restaurant. Kung saan ko na feel yung saya na hindi matutumbasan. Pero hindi ko akalain na yun na pala ang huling halakhak ko kasama ang pamilya ko. I growned that we're closed together, sa kanila ko nararamdaman ang saya na hindi mapapalitan ng kahit anong materyal na bagay.
Hindi man kami mayaman, pero mayaman naman kami sa pagmamahal na binibigay ng magulang ko. After I talked to my brother in that coffin, I feel a little dizzy and before I know.
Everything went black...
•••
Nagising ako na nasa kwarto na ako, agad akong napatayo. What happened? Bigla nalang akong nahilo kanina at nawalan ng malay. Nakita ko ang private doctor nina Tita, kilala ko siya sa mukha pero nakalimutan ko ang pangalan niya. Kapag may nagkakasakit samin dito noon ay siya kaagad ang tinatawag.
Nakita ko ang dalawa kung kaibigan at ang Tita at Tito ko na nag-aalala sakin. Bumaling ako sa kanila.
"Anong nangyari?" Tanong ko.
"Hija, I will talk straight to the point.." sabi ng doctor. Kinakabahan ako sa sasabihin niya. Parang alam ko na pero ayaw tanggapin ng utak ko. This can't be!
"You're 4weeks pregnant.." sa ikatlong pagkakataon para ulit akong nabingi sa narinig ko. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako dahil buntis ako o magiging malungkot dahil walang ama ang anak ko. Ayokong lumaki siya ng walang ama, pero ayoko rin naman siyang maging anak sa labas. Ikakasal na ang tatay niya at ayoko ng gambalain pa sila. I'm done, I gave up.
Fighting will still be useless if I fight because I was just nothing compared to her fiancè. At naguguilty ako dahil hindi ako kumain ng isang linggo.
Sorry anak.. Sorry kung napabayaan ka ni Mommy. Kung alam ko lang sana ng maaga hindi sana kita napabayaan.
Tumulo muli ang luha ko. Wala na bang ititigil 'to? May luha pa palang tutulo sa mata ko? Sa kabila ng iniyak ko?
"Kamusta ang anak ko doc?" Tanong ko sa doctor. Nakikinig lang ang kaibigan at ang natitirang pamilya na alam kung masasandalan ko.
"Okay naman siya, but I suggest stop stressing yourself get a lot of sleep. At bibigyan kita ng reseta para sa kakailanganin mo.. hindi ka ba kumain ng isang linggo?" Tumango ako sa tanong ng doctor.
