PSYCHOPATH #5: Klaus De Leon | Hatred Shot

CHAPTER 8

CHAPTER 8

"P-PINATAY ko ang sarili ko?" Naguguluhang tanong ko.

Nagkatingin silang tatlo at tila hindi alam kung paano sasabihin sa akin ang lahat.

"You did..." Napalingon muli kami sa pintuan nang makarinig ng pamilyar na boses.

Paglingon ko ay si kuya Maximo lang pala, "Dad!" Tumakbo si Lucifer papunta sa kanya at mabilis na yumakap ngunit si Nicholai ay tila walang kagana-ganang naglakad papunta sa kanya at sabay mano.

"Oh, nandito ka na pala..." Ani ate Pilar at humalik sa pisngi ng kanyang asawa.

Humalik naman si kuya Maximo sa kanyang noo at pagkatapos ay naglakad papunta sa direksyon namin.

Pabagsak siyang naupo sa sofa katabi ni mayor.

"You killed yourself almost five years ago but it took us years to find out that it was set up." Paliwanag niya, nanlalabi ko siyang tinignan umaasang mas gawin niyang kainti-intindi ang kanyang sinabi.

"Someone planned to kill you before but it wasn't successful that's why they came up to a new plan that you have to kill yourself." Mas naintindihan ko ang kanyang paliwanag ngayon kaysa kanila.

"Kung g-gano'n, ibig sabihin ba ay talagang namatay ako?" Pag-uusisa ko.

Hinayaan nilang si mayor ang sumagot sa tanong ko.

"That's what Lazarus said, he saw your lifeless body that was hanging in your room. That's why we're wondering how you managed to be alive now with no memories." Wika niya. Hinawakan ko ang aking leeg.

Kung totoo ang sinasabi nila, dapat ay magmamarka sa leeg ko ang mahigpit na lubid na ginamit ko noon pero nakakapagtaka namang kahit isang peklat ng galos ay wala.

"Amber, listen to me..." Lumingon sa akin ni mayor at hinawakan ang aking kamay.

"You have to recover your memories as soon as possible. I can hide and protect you this time but it will be better if we finds out who behind all of this." Aniya.

Ilang beses akong napalunok bago dahan-dahang tumango, "I'm not forcing you to remember what happened before, I know it's painful for you but I'm here. I'll help you," Kinabig niya ako at mabilis na niyakap.

Halos mapunit na ang labi ko sa kakapigil sa pagngiti. Baka mamaya ay isipin pa nila ay kinikilig ako.

"I'm sorry..." Mahinang bulong niya bago lumayo ng bahagya sa akin.

"Kumain na muna tayo." Pag-aaya ni ate Pilar sa amin.

Tumayo kami at nagtungo na sa medyo may kahabaang lamesa.

"Mauuna na kami." Paalam ni kuya Cassius.

"Kumain muna kayo bago umalis," Pag-aaya sa kanila ni ate Pilar.

"Hindi na, pupunta kami sa Quarters para balitaan sila Luther sa nangyayari." Tugon naman ni kuya Caspian.

Aalis na sana sila nang may makalimutan si kuya Cassius na ipaalala.

"Don't use your landlines, it might be bugged. Use your phones instead incase you have to contact each one of us... Jegudiel will test the security of your lines for assurance." Paalala niya, lumapit siya sa akin at ginulo ang aking buhok.