WAKAS

34.8K 1K 446
                                    

WAKAS







KAIUS LAURENCE DE LEON'S POINT OF VIEW







"KLAUS," I smiled after hearing her sweet voice that became my morning ringtone.







She always has her own ways to capture my heart in an instant.







"I love you," She said while putting her head on my shoulder as we watch Kris from afar.







I kissed her head, "I love you too."







"Ang sarap makitang nakikipaglaro na si Kris sa ibang bata 'no?" Aniya.







I smiled widely as I saw her eyes twinkle, "Mas masayang makitang nandito ka." Sagot ko.







Narinig ko ang pagtawa niya, "Sinasabi mo 'dyan? Lagi naman akong nandito sa tabi mo..." Pagbibiro niya.







Tumawa rin ako at sabay iling, "Nothing, I just want to cherish the moments until it lasts." Sagot ko.







"Hindi naman tayo magbabago, hindi tayo maghihiwalay. Pangako 'yan." Tugon niya.







"Make sure you'll do that or else..." I warned her.







She laughed, "At kung hindi ano?" Tanong niya.







Natigilan rin ako at 'di kalauna'y natawa na rin, "At kung hindi, edi mas mamahalin pa kita para wala ka ng rason para umalis pa." I answered.







"Ang corny pero kinilig ako do'n," Pagbibiro niya.







Tumawa lamang kami at pagkatapos ay hinawakan niya ang aking kamay.







Pinagsiklop niya ito at nanatiling na kay Kris ang paningin.







"I don't want to end this day." I whispered while sniffing her hair until it lingers in my nose.







She smiled, the smile the can brightens everyone's day.







"Hihintayin kita." She said.







Knowing that the sun will set again and the darkness of the night will cover the sky.






"C-Come back... P-Please..." I begged her.






She stood up and held my hand, "Hihintayin kita." She repeated.







She planted a kiss on my forehead before her figure vanished again without leaving any traces.







"PAPA," Napamulat ako nang mata nang marinig ang boses ni Kris at ang mahina niyang pagyugyog sa akin.






I opened my eyes but blurriness covered my sight.







Unti-unting luminaw ang paningin ko at ang unang nakita ko ay si Kris.




May hawak siyang kulay brown na teddy bear at nakatingin sa akin na tila nagtataka.




"Papa, umiiyak ka." Aniya.




Kinusot ko ang aking mata at binuhat siya, naupo ako at kinandong siya sa aking hita.




PSYCHOPATH #5: Klaus De Leon | Hatred ShotWhere stories live. Discover now