PSYCHOPATH #5: Klaus De Leon | Hatred Shot

CHAPTER 18

CHAPTER 18

"GALLIER, check the plantation later and contact the Indonesian buyers to negotiate with the products. We need to close the deal before the end of the month." Utos ni Klaus kay Gallier.

"Yes, boss." Tugon nito.

"Klaus," Nasa sasakyan na kami pauwi nang magkaroon ako ng lakas ng loob na sabihin kay Klaus ang kanina ko pa gustong sabihin.

Tumingin siya sa akin ng may pagtataka, halatang napagod siya sa pagsasalita sa event kanina.

"What?" Aniya.

"Pwede ba tayong mag-usap mamaya?" Tanong kong muli.

"Of course, I always have time for you." Tugon niya, ngumiti ako at sumandal sa kanyang balikat.

Nang makarating kami sa bahay ay nagpahanda agad si Klaus ng hapunan, pareho kasi kaming hindi nakakain kanina dahil hinihintay ko siyang matapos sa event.

"Sandali, ihahanda ko yung pamalit mo." Naupo agad siya sa aming kama pagkarating pa lamang namin sa kwarto.

Maglalakad na sana ako papuntang walk-in closet nang higipitin niya ang aking kamay at walang sabing yumakap sa akin bewang.

Amoy na amoy ko ang kanyang panlalaking amoy, ngumiti ako at ginulo ang nakaayos niyang buhok.

"Stay here, I know you're tired too." Bulong niya habang nakadikit ang mukha sa aking tiyan.

"Mas pagod ka kaya ako na ang bahala, magpahinga ka muna 'dyan." Kinalas ko ang braso niyang nakayakap sa akin.

Nagtungo ako sa closet namin at namili ng pambahay niyang mga damit, paglabas ko ay wala na siyang damit pang-itaas kaya nakalantad ang kanyang perpektong hulma ng katawan na nakakaaliw pagmasdan.

"Oh," Inabot ko ang mga damit at pagkatapos ay tinali ko ang aking buhok.

"Sumunod ka na sa baba pagkatapos mong magbihis, tutulungan ko na sila na maglut——" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang higitin niyang muli ako paupo sa kanyang kandungan.

"Don't bother, they can finish it without you." Aniya.

Nag-iwas ako ng tingin nang dahil sa hiya na nararamdaman ko, nakaupo ako sa kanyang kandungan at ito lang ang unang beses na marinig ko ang kanyang boses na tila sobrang nakakaakit.

"Ano yung gusto mong sabihin?" Tanong niya.

Tsaka lamang bumalik sa alaala ko ang gusto kong sabihin sa kanya, agad akong nag-isip kung paano magsimula.

"A-Ano kase... Ano..." Pilit kong binubuo ang aking boses ngunit tila malabong mangyari dahil sa kaba ko.

"Come on, baby. Say it properly, I can't understand you if you keep on talking like that." Aniya.

Huminga ako ng malalim at humugot ng libo-libong lakas ng loob para magsalita ng maayos.

Mariin akong pumikit at pagdilat ko ay kusang bumuka ang aking bibig.

"Gusto kong mag-ampon." Diretsong wika ko.

Kita kong natigilan siya sa pagsasalita, ilang segundo pa bago siya makabawi sa pagkabigla.