PSYCHOPATH #5: Klaus De Leon | Hatred Shot

CHAPTER 32

CHAPTER 32

"I KNOW you're confused." Wika ni ate Thriska.

Tumingin ako sa kanya at sinalubong ang kanyang naniningkit na mga mata, "I know what happened before and I know that you're still sensitive to that topic so I won't force you to speak." Aniya.

Tumayo siya upang lumipat sa aking tabi, hinawakan niya ang aking kamay at ngumiti sa akin.

"I just want you to know that it's not too late, you can still live happily after what happened to you. I know I don't have the rights to say this but I know someday, you will feel the justice that you needed. And while waiting for it, we'll stand next to you. Hindi kami mawawala ng kuya Rem mo sa tabi mo." Kinabig niya ako at mabilis na niyakap.

Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko ay nagkaroon ako ng bagong pamilya sa pamamagitan niya at ni kuya Rem.

"You're still a woman, not just a victim but you are a survivor. You stood up by yourself in those years and I want you to be proud of it. Christine, you are a survivor." Bulong niya.

Isa-isang lumandas sa pisnge ko ang bawat patak ng luha mula sa aking mata, ang mga salita na gusto kong marinig ay naririnig ko na ngayon.

"Be brave, Christine. You'll get justice, you just need to speak up for yourself when you're ready. Tell the truth and let the whole world see how strong woman you are." Dugtong pa niya at mas lalong humigpit ang kanyang yakap sa akin.

"P-Paano kung sa paghahanap ko ng katarungan sa nangyari sa akin, paano kung mawala sa akin yung taong mahal ko?" Tanong ko.

Hinagod niya ang aking likuran, "You love him?" Tanong niya pabalik.

Tumango ako bilang sagot.

"Does justice will make you at peace? Is it important to you?" Tanong niyang muli.

"G-Gusto kong makulong s-silang lahat." Tugon ko.

"Then choose it. Christine, always choose yourself. Ang sarili mo lang ang kakapitan mo kaya lagi mong ilagay sa pinakataas ng mga priority mo ang sarili mo. Learn to love yourself first before you love others. If he can't wait then let him go, love will never let you choose about two things you love the most." Kumalas siya sa aming yakap at hinawi ang aking buhok.

Hinawakan niyang muli ang kamay ko at ngumiti sa akin ng matamis, ang kanyang maputing ngipin ay sumilay at kanyang mata ay naningkit.

"You went through the hardest part of your life alone and without him by your side, if he can't accept it, then he's not worthy of your love." Tinapik niya ang aking balikat bago tumayo at haltakin ako.

"Let's go, I want to show you your room." Aniya.

Igagaya na niya sana ako paakyat sa hagdan nang huminto ako, napatingin siya sa akin.

"Bakit?" Tanong niya.

"Tatawagan ko lang sandali si Kris, baka nag-aalala na 'yon." Wika ko.

Ngumiti siya bago tumango.

Humakbang ako palayo sa kanya ng ilang beses at pagkatapos ay binuksan ko ang aking cellphone.