ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part42(zawgyi)

Chapter 42;

က်န္ခ်န္သည္အရက္ေၾကာင့္အသိေပ်ာက္ၿပီး
ေဝ့ဝါးေနေသာအေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူ႕လက္ကို တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထား၏။ကုေဖးမွာလက္အားတင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ခံထားရ၍ လက္ဆစ္
မ်ားပင္နာက်င္လာ၏၊သူ႕လက္ဖဝါးထဲရွိက်စ္
ေနေအာင္ဆုပ္ခံထားရေသာပူရွိန္းခ်ိဳခ်ဥ္သည္
သူ႕အေရျပားႏွင့္တစ္သားတည္းျဖစ္ေတာ့မည့္အတိုင္း။

ကုေဖးသည္ရီက်င္းအားမ်က္လုံးေထာင့္နားမွ
လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ ရီက်င္းကဝမ္႐ႊိရဲ႕စကား
ထဲမွာစ်ာန္ဝင္လ်က္ရွိသည္။ တျခားလူမ်ားက
စားရင္းေသာက္ရင္းျဖင့္စကားေျပာေနကာ သူ
တို႔အေျခအေနအားသတိျပဳမိတဲ့လူမရွိေပ။
က်န္ခ်န္သည္သူ႕လက္ကိုေခ်မြခ်င္ေနသကဲ့သို႔ ဆုပ္ကိုင္ထား၏။

ကုေဖး အသံနိမ့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"

က်န္ခ်န္ကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူက နံရံကို
ေခါင္းမွီထားၿပီး၊သူ႕အၾကည့္မ်ားကကုေဖးဆီ
မွာကပ္တြယ္ေန၏။ သူ႕ရဲ႕လက္ကိုမလြတ္ေပး
ခ်င္သကဲ့သို႔တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။

သူတို႔မ်က္လုံးခ်င္းဆုံသြားသည့္အခါ ကုေဖး မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၿပီး ဟင္းပြဲမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနတဲ့
စားပြဲကိုအသံတိတ္ၾကည့္လိုက္၏။

သူ႕ရဲ႕ဘယ္လက္သည္ မအားလပ္၍ ညာလက္အားအသုံးျပဳၿပီးစားေနခဲ့ေသာ္လည္း၊က်န္ခ်န္က သူ႕ညာလက္ကိုမလြတ္တမ္းဆုပ္ထား​ေသာ​ေၾကာင့္စားပြဲမွဟင္းလ်ာမ်ားကိုတိတ္တဆိတ္ေငးေနရသည္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္,က်န္ခ်န္ရဲ႕အရက္ရွိန္ေၾကာင့္အသိစိတ္ယိုယြင္းမႈကအလြန္ဆုံးငါးမိနစ္ဆယ္မိနစ္ျဖစ္ၿပီး၊ ပုံမွန္အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာမည္
မွန္း သူသိ၏။ေျပေလ်ာ့သြားမည့္ အရိပ္အေယာင္
မရွိေလာက္ေအာင္ တင္းက်ပ္စြာဆက္ႏြယ္ထား
ေသာလက္ႏွစ္သြယ္ေၾကာင့္ သူ႕အသိတရားမ်ားဆုံးရႈံးသြားရသည့္အလား ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္လာ၏။ သူ႕အေတြးမ်ားသည္အံ့ၾသထိတ္လန့္မႈမွသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့မႈဆီသို႔ ကူးေျပာင္းလာ၏၊က်န္ခ်န္ကဲ့သို႔ကိစၥတိုင္းကို ေလးေလးနက္နက္ေတြးတတ္ၿပီးအထိအခိုက္မခံေသာလူတစ္ေယာက္၏အတြင္းစိတ္သည္ ေရကာတာ က်ိဳးက်သြားသကဲ့သို႔ ခံစားခ်က္မ်ားျပည့္လွ်ံက်ဆင္းလာသည္။