တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ဓနမောင်နှင့်သစ်တောလေးတို့မှာ ပိုမိုရင်းနှီးကာ သံယောဇဉ်တွယ်လာကြသည်။ သစ်တောလေးကလဲ အချိန်ပြည့် ဓနမောင်တို့အိမ်မှာပဲ နေနေတတ်သည်။
သတိုးက အိမ်လာခေါ်မှသာ မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နှင့် ပြန်လိုက်ရမြဲ..။
ဓနမောင်က ကလေးကိုအလိုလိုက်သည်။
သစ်တောသွားချင်တဲ့နေရာ ဆော့ချင်တဲ့နေရာ စားချင်တဲ့နေရာ အကုန် လိုက်ပို့သည်။
ဒီနေ့လဲ ဓနမောင် လာခေါ်သွား တာ မနက်မိုးလင်းထဲက.. အခု ညနေစောင်း၄နာရီခွဲနေပြီ ခုထိအိမ်ပြန်မလာသေး...
လက်ပံကတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ နာရီကို တကြည့်ကြည့်နဲ့..
သတိုးကမူ ဧည့်ခန်းလျှောက်လမ်းတွင် လမ်းကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်လျှောက်ကာ..သစ်တောကို လာပို့မည့် ဓန၏ ကားသံကိုသာ စောင့်နေသည်။
"ကလင်...ကလင်...ကလင်...”
ရုတ်တရက် အိမ်ဖုန်းကမြည်လာသဖြင့် သတိုး အမြန်သွား ကိုင် လိုက်သည်။
တဖက်လူမှ..
"ဟလို သတိုး သားကို ဒီနေ့ ပြန်မပို့တော့ဘူးကွာ
သူလဲ မပြန်ချင်တာနဲ့ ဒီမှာပဲ အိပ်ခိုင်း လိုက်တော့မယ်..”
"ဟာ...ဟျောင့် အ့လိုလုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ သားက
မနက်ကျောင်းသွားရအုန်းမှာ..အိမ်စာတွေလဲ လုပ်ရအုန်းမှာကွ..”
"အေးပါ သတိုးရယ် တစ်ရက်ထဲပါ အိမ်စာတွေလည်းငါ ကူ လုပ်ပေး လိုက်ပါ့မယ်..ကျောင်းကိုလဲ ငါကိုယ်တိုင်သေသေချာချာ လိုက်ပို့ပေးမယ်
ဟုတ်ပြီ လား...မင်းဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့ ”
"ဟ မပူ လို့မရဘူးကွ ငါက ငါ့သားကို သူ့အချိန်နဲ့သူ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ထားတာ.. မင်း အလိုလိုက်တာနဲ့
ကလေးက ပျက်စီးတော့မယ်”
"အေးပါသတိုးရာ မင်းစည်းကမ်းကြီးတာ ငါသိပါတယ်...ဒီနေ့တစ်ရက်ထဲပဲ နော် သားရီး ငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ်...”
"ခွပ်..”
သတိုး စိတ်တိုကာ ဖုန်းကို အားကြီးနဲ့ ချပြစ်မိသည်။
ပြီးလျှင် ဆိုဖာပေါ်ရှိ လက်ပံ၏ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။
"ဘာတဲ့လဲ အကို သားလေးက ပြန်မလာဘူးတဲ့လား..”
"ဟုတ်တယ် လက်ပံ သားက ဟိုအိမ်မှာပဲပျော်နေတာ..သားကို ကြည့် ရတာ အကို့ထက် ဓနကို ပိုပြီးခင်တွယ်နေသလိုပဲ...”
VOCÊ ESTÁ LENDO
လက်ပံ (Complete)
RomanceUni အတိတ်ကို အတိတ်မှာပဲ ထားခဲ့လို့ရရင်တောင် စိတ်ကိုအတိတ်မှာ ထားခဲ့လို့မဖြစ်ဘူး.... ပျော်ပြီးသေသွားတဲ့ နာရေးကြော်ငြာမျိုး မောင် ဖတ်ဖူးခဲ့လား...။ ဝမ်းနည်းစိတ်ကို မသိပ်နိုင်သူတွေထဲမှာ ကိုယ်ပါနေခဲ့မိတယ်။ အ့လို နေတတ်ဖို့ အရာရာတိုင်းကို စိတ်ထဲမှာပဲထားပြီး...
